De eerste verrassing was, dat HF visite had gekregen van mevrouw en meneer Corona. Daardoor kon een wandeling vorige week geen doorgang vinden. Deze week hing de vlag er gunstiger bij. Weliswaar moest de lengte des wandelings enigzins niet te lang zijn, maar gewandeld kon er worden.
Na diverse bijstellingen werd gekozen voor een route in en rond Capelle en HF werd omstreeks twee uur bij HH verwacht. Daar wachtte HF een warm onthaal door niet alleen HH, maar ook VA en zelfs VX was aanwezig. Nadat HH onder toeziend oog van VA schoenen en vooral ook de veters had aangetrokken, kwam voor HF nog een verrassing en wel deze: HH had stiekem een andere route uitgestippeld!
Enfin, nadat HF van de verrassingen was bijgekomen ging het per auto naar het gemeentehuis van Capelle en de aangrenzende, en druk doende met een facelift, Koperwiek. HF nog even schoenenwinkel en tot vooruit met de geit. Het eerste doel was nu de 's Gravenweg. Inmiddels had HH nog een verassing losgelaten. Die had behoorlijk betrekking op en zeer waarschijnlijk gevolgen voor wandelingen voor de HH in de rest van de maand. Het wegdek van de eerdergenoemde weg had een nieuwigheidje: half asfalt, half klinkers. Maar gelukkig ging de route vrij snel langs de golfbaan naar de Ringvaart. Vanaf het dijkje daarlangs konden leuke dingen worden waargenomen. Een aantal voorbeelden: gehandicapte golfers, een blaffende zwaan, een woonboot met boeg, open en dichte mosselschelpen en waarschuwing voor muskusrattenvallen. Nou vooruit nog eentje dan: deze.
Hierna een ontmoeting met een zeer oververmoeide meerkoet, waarna het geheel over ging in een stukje Hitland. Daar deed HH uit de doeken, dat er in Bergeijk een uiterst humane stervensbegeleiding in het leven is geroepen. HF had verstaan dat er in Hitland sprake is van een buurtwoestijn, maar daarin was hij abuis, want het is een buurtmoestuin.
Daarmee kwam ook een einde aan het Hitlandgebeuren en mocht het verder opwaarts naar de dijk. De roodbruine poezewoes wilde niets van de HH weten. Het doel en de oorzaak van de vlaggetjes is ons een raadsel.
De lentebodes werden met vreugde bij HF ontvangen en van boei, boeier, boeist werden we deelgenoot gemaakt van Boeier. Na wat gehakketak (niet van de schoenen overigens) over bakboord en stuurboord ging de route verder langs de IJssel. Eerst van heel dichtbij en later wat van verder af. Door twee dames werd een achtervolging op ons ingezet. Het deerde ons niet. Ook hadden we er geen plezier aan, maar dat werd wel aangeboden door een gedenkteken en de blauwe daken. De vraag was nu: gaan we boven of onderlangs. Het werd onderlangs. Dat zorgde voor blijdschap bij de HH toen even later een kijkje naar boven ons leerde, dat wat we gelukkigen als wij daar zijn hadden ontlopen. Het uitlaten van een niet helemaal afgeschilderde hond was blijkbaar het signaal in de buurt om meer honden uit te laten. HH vroeg HF af, wat de tegemoetkomende man zou hebben moeten betalen voor hetgeen hij voortduwde. HF vermoedde een vorm van gratisheid. Ja, en zo kwam het, dat de HH met rasse schreden hun einddoel bereikten. Dit keer horecaf in de vorm van een boekenkast. Daar waren heel veel nieuwen. Gekozen werd voor Karmeliet, Blond en een kabouter. Als bites werden Rotterdamse bitterballen en later gefrituurde calamares ingevlogen. Al met al een zeer prettige middag met nogal wat verrassingen dus.
