Daarvoor werd deze keer gekozen voor een trip in de omgeving van Linschoten. Groenehartpad Linschoten - Wandelroute | RouteYou . Op een mooi tijdstip belde HF bij HH aan, nadat de eerste een gezamenlijke bekende had begroet. Een mooi verhaal over een trapleuning en een kopje koffie later groetten de beide HH de vrouw des huizes en ging het op naar Linschoten. Dat werd na een voortvarende reis bereikt en op de parkeerplaats nabij het beginpunt koos HF een mooi plekje voor de auto uit. Zittend op een luxe bank werden de vooraf rituelen gedaan. En vlak nadat de teckel in een mandje door fietsende twee personen werd meegenomen, vertrokken de HH in dezelfde richting.
Het pand uit met huisnummer 1910 stond er mooi bij langs de Lange Linschoten en de vrachtwagen kon er langs mede dankzij de rijplaten. De ooievaar werd nog net zittend op het nest door HH gefotografeerd. Toen vloog het dier er vandoor. Waar we ook liepen langs het terrein om Huis te Linschoten, betreden was verboden. Dat bleek ook te gelden voor de Haardijk, waar ons de doorgang werd belemmerd door een kraanmachinist, die pontificaal met een pakket houten palen voor ons dwars op de weg legde. Weerstand onzerzijds was zinloos en daarom weer terug richting huisnummer 1910. Dan maar over de Schapenlaan de aansluiting met de route herstellen.
Het geheel had toch wel wat teweeg gebracht bij HH en na huisnummer 1904 moest er eventjes gestopt worden. Langs de Korte Linschoten waren twee ooievaars op hun nest en die bleven daar wel staan. Niet lang daarna leerden we van de meneer van de camper en de honing, dat het bankje voor zijn huis bedoeld was om wat te rusten.
Zo geschiedde het door de HH. Een aantal voorbijgaande fietsers wensten ons een smakelijk maaltijd. Nou, dat lukte prima. En toen werd het tijd om een stukje van het oude centrum van Linschoten te bezichtigen. We zagen onder andere de Burgemeester en net als vorige week bij Heinenoord een kerk met een scheve toren. We hoorden de lokroep van de Montfoortse Vaart en gaven daar gehoor aan. De pleziervaart voer stapvoets, waarbij wij iets sneller stapvoets liepen. Gelukkig hoefden we niet over de ingewikkelde brug, maar konden over de grasdijk van het Kadepad langs het riet naar de Cattenbroekerdijk. Deze bracht ons naar Montfoort, hoewel we natuurlijk zelf de beenbewegingen moesten maken.
De man op de fiets had iets te laat de grootverpakking toiletpapier gekocht; dat vermoeden wij. Nog maar net in Montfoort was onze verbazing erg groot bij het zien van de spullen in de cadeaukraam "Gijs maakt 't". Niet veel later waren we getuige van het schutten van bootjes. De sluiswachteres vertelde aan de schippers wat hen te wachten stond. HH memoreerde een zitmoment met een andere groepssamenstelling van weleer en HF zocht contact met de indiaan. De glaszetter zorgde voor veel geluk, althans als we van de hoeveelheid glasscherven uitgaan. Zo te zien waren de varkens behoorlijk moe, maar konden met hun guitige snuitjes het toch niet laten nieuwsgierig de HH te volgen. Nog even wat water drinken en toen konden de HH beginnen aan de tocht over de graswallen van de Engherkade.
Hoogtepunten daar waren de diverse ontmoetingen en de gesprekken met lokale koeien. Terug aan de kade van de Lange Linschoten, maar dan nu voor ons aan de overzijde was het een drukte van belang. En de ooievaar was terug op het nest. Terug bij de auto werd besloten om de A12 te mijden en via Lopik en dergelijke richting de Loet te gaan, om daar het afbieren te laten plaatsvinden. Dat lukte uitstekend en op zeer toepasselijke wijze werd er gesmuld en genoten van bitterballen van Oma Bob, garnaalvlinders, Leffe Blond en Tripel Karmeliet.
