De route erheen ging met de auto, in dit geval de huidige voiture van HH, het is nog wachten op de nieuwe. Langshalen ging bij HF waarbij hij vrijwel direct de woning verliet en plaatsnam in de eerder genoemde voiture. Wegrijden is nooit het probleem als anderen ook willen meewerken. Zo ook deze keer
De rit naar Zevenbergen is niet bijzonder spannend maar stalen zenuwen zijn in de buurt van de Toyota altijd preferabel.
De route werd gestart d.m.v. parkeren bij een voormalig postkantoor en dito klant van HH. Dat Rene op dat moment naar buiten kwam deerde ons niet en veroorzaakte ook geen disruptie in het geheel. Met de klok mee deze keer werd via de markt en een oversteking van het water de molen bereikt. Loopt u anders dan blijft de molen uit het zicht dus ons dunkt: volgt de route.
Ben je eenmaal de bocht door dan kun je achterom kijken en de achterzijde van deze bewoning bekijken. Dat verduidelijkt de zaken aanzienlijk maar dan moet je "van hier wezen".
De dijk kan verder gewoon verder bewandeld worden. Wij deden ter hoogte van een klein paard een lunch onderneming hetgeen door het koude weer niey werd vergezeld van een zitting. Niettemin werden de meegebrachte boterhammen en broodjes met veel smaak opgegeten gadegeslagen door een wel erg aardig mini-paard. Onze conversatie ging alle kanten op maar boterhammen gaven wij niet. Maar het moet gezegd, de sfeer was meer dan goed.
Eenmaal verder wandelend kun je ook weer achterom kijken naar het eerdere
tafereel maar verder wandelen vonden wij ook goed. Zodoende konden wij langs de Roode vaart weer verder en door. Onderwijl weer mooie bewoning gezien en bekeken.
Een mooie en waardige wandeling nietwaar. Zevenbergen is weer nader onderzocht en toch zichzelf gebleven.