En daar istie dan: nummer 100 van de "Wij wandelen door"

We hebben het al een paar keer aangekondigd en nu is het dan zover. De HH hebben weer genoeg wandelingen bij elkaar gesprokkeld om een nieuw boekwerk te laten maken. Dat wordt dan het zevende voltallige plus eentje met een behoorlijk beperkt aantal verhaaltjes. Maar goed; even to the point.

Waar naartoe? Rodenrijs. En wel deze route: 

. In verband met en vanwege werd voor OV gekozen en samensmelting der HH ging gebeuren op het perron bij metro E onder Rotterdam Centraal. Iets later dan gepland maar uiteindelijk begon de reis naar Rodenrijs. Te aldaar werden we welkom geheten door boer en boswachter.

Wat wil eens mens nog meer. De Rodenrijseweg was snel gevonden. De ex-winkel was nog wel voorzien van reclame voor thee en twee buiten gebruik zijnde muur-automaten. Verder viel het de HH op, dat veel gebouwen aan deze straat niet van onderhoud houden. Een eigen inbrengetje leverde deze foto op.

De juiste route leidde naar en over de Oude Bovenweg naar de plek waar bammetjes en water aan onze maagjes werden toevertrouwd. Maar eerst nog wat dommelende eenden voorbij. De pleziervisser werd lastiggevallen door twee ander wandelaars, maar onze lunch smaakte er niet minder door. Bij de brug was er weer sprake van watervogel gathering. Een gans zonderde zich af. Dat leidde tot een luid gesprek tussen deze gans en de rest van het clubje. Langs het Bovengemaal kwamen we bij de Bovenvaart.

Omdat het broedseizoen voorbij was, mochten we het weiland langs deze vaart betreden. Datzelfde gold voor de reeds aanwezige schapen. Gezien de grootte van het weiland hadden de schapen zich in drie groepen opgesplitst. Aangekomen bij de eerste groep werden we door menig schaapje luidkeels hartelijk welkom geheten. (zie filmpjes onderaan). Hetzelfde ritueel volgde bij de volgende twee groepen. Zo te merken genoten de schapen net zo veel van de ontmoeting als de HH. Maar ja, op een gegeven moment volgde afscheid.

Verderop volgde een klein tegenvallertje: het babydansen en het peuter- en kleutertheater gaan pas in september weer van start. En daarmee kwam er eigenlijk een einde aan de natuur en begon de bewoonde wereld. Eerst alleen woningen, maar daarna werden we zelfs op een heus winkelcentrum getrakteerd. Een behulpzame vrouw vroeg of zij ons van dienst kon zijn, maar de HH gingen verder met eigen boontjes doppen.

Langs een grote en oude kerk ging het toen naar het Annie M.G. Schmidtpark. Daar werd leuk gerecreëerd. En zo werd de route beëindigd bij het metrostation. Nu terug naar Rotjeknor, alwaar de HH op het terras bij café Walenburg een mooi plekje uitzochten. Vriendelijk en behulpzaam als altijd zorgde de ober voor diverse verkwikkende zaken en een goedmakertje. Guinness, Vocation Naughty and Nice en Kasteel Cuvée waren de vochtige versnaperingen en een overheerlijk broodje bal en gratis noten de droge. Een waardige afsluiting van een feestelijke wandeling. Op naar de volgende honderd avonturen!!!!

100 - 1 smaakt naar een meer

Tja en dan kom je na al deze omzwervingen thuis en dan vragen de buren of je ook pannenkoeken wilt eten. Nou het antwoord is een kort en duidelijk "graag". 

Maar wat hieraan vooraf ging?

Wij hadden een afspraak op Rotterdam Noord, een van de vele nederlaag plekken van Napoleon want hij kende de Rotterdammers nog niet. Maar zelfs in de tijd van de Neanderthalers werd hier al een bbq georganiseerd om te vieren dat de zomer had gewonnen van de winter. Wist men in die tijd veel? Wss niet.

Het laatste memorabele feit was de ondergang van de Titanic die als het weer een beetje had meegewerkt hier had kunnen plaatsvinden, zomaar

Maar om op die pannenkoeken terug te komen: de wandeling was deze keer voorzien van een heuse beschrijving en kleuren codes. Over kleuren hebben wij het al gehad en dan weet u dat geel en blauw toch op een warme interesse mogen rekenen.

Station Noord is momenteel onderhavig aan een verbouwing maar dat weerhield de HH er niet van elkaar op een vooraf bepaald moment te ontmoeten. Die ene was per trein gekomen en die andere hield het bij een tram.

Eenmaal herenigd was de keuze van de richting een kwestie van je mening opdringen en daar ging het

rechtsaf. De Rotte is een rivier waar Rotterdam best veel aan te danken heeft. Bij de Rotte dan weer linksaf langs mooie oude gebouwen en ook sluizen die op een drukke dag een andere aanblik geven dan vandaag. Want buien zouden er bij kunnen zijn. Verder wandelen heb je dan aan de linkerzijde water en rechts ook, dit blijft zo tot bij die molen. Te aldaar gingen wij naar links en het smalle pad gaf ons de zekerheid dat wij hier op ons gemak zouden kunnen vertoeven maar ook de lunch gebruiken. HF was nog wel teleurgesteld inzake het gebrek aan een rugleuning naar een inprating van de HH gaf de doorslag en warempel wij gingen er gebruik van maken. 

Bruine boterhammen (2 x 2) en wat water erbij. Hillegersberg werd bereikt na de afronding van de vorige fase en vanaf dat moment werd het dan ook voor de HH onbekend(er). Mocht je niet van vliegtuig geluiden houden dan zouden wij hier niet gaan resideren. Is dat geen probleem dan kun je met een welgestelde en gevulde portefeuille hier best iets van jouw gading vinden. De aansporing tot aanschaf was ruimschoots aanwezig.

Schiebroek blijft een moeilijke kwestie dus ook vandaag weer voornamelijk wandelend geprobeerd het tot ons te nemen. Noem het vaardigheid, souplesse of puur geluk maar de HH hebben voortreffelijk werk geleverd.

Bij de Melanchtonweg bestond een mogelijkheid om de route te verlaten en de Metro te benutten voor centrum bereiking. Dat leek helemaal goed te gaan alleen de route tijden van afreizing waren cryptisch. Vandaar het besluit om verder te wandelen en een reeds aanwezige dame volgde ons voorbeeld. Volledig ongepast bleek alras.

Wij stapten in bij lijn 6 met toestemming van de bestuurder. Deze bracht ons naar o.a. ons dranklokaal wat een postiljon in de naam heeft. Pure bluf inzake bier maar ook heerlijke ballen van bitter maar ook van gehakt. Onderwijl genietend van neerplenzend hemelwater want volgens omstanders was het 1 augustus.

Pompidompidom, even fijn bezig zijn

En: na regen komt zonneschijn. Het lijkt de HH best aardig, om zo langzamerhand toch weer een boek te fabriceren met daarin verslagen van weer een serie van honderd wandelingen. Maar dan moeten er ook honderd verslagen zijn. Daar gaan we de komende weken aan werken. HF deed een voorstel voor een route vanaf eindpunt metro in Nesselande. Dat het eindpunt daar ook zou moeten zijn, vond hij ook belangrijk. HH stemde in en zodoende werd het dit:

. Bij Capelse Brug herenigden de HH zich en gezamenlijk hoepla naar het bedoelde metrostation. HH gaf HF een presentje, maar daar mocht HF thuis pas iets mee gaan doen. Direct bij het uitstappen bleek er sprake van motregen. HH toverde een nieuw regenjack uit zijn rugzak en HF iets anders.

Maar beiden nu beschermt tegen het nat worden van de gewone kleding op naar de riante en aparte huizen aan de straten zoals de Wilhelmina  Voorwindenkade. De HH zijn overigens meer van de Achterwinden. Maar dit terzijde. De Eendragtspolder ontving ons daarna met open armen op het graspad. En wel op een dusdanige manier, dat er eigen inbreng in de route zich voordeed. Geen probleem; snel opgelost. Het gras achter ons latend merkten we een behoefte aan een lunch. De miezer was er mee gestopt en een mooi bankje met uitzicht op vogel-eilandjes bood zich aan als zitplaats voor een broodbreak. HH vertelde over roeibaanmogelijkheid, dat een stukje verderop zich bevindt, wat door onze huidige koning was geopend. Toen de HH daar aankwamen, was er sprake van nul animo.

Wel was verderop aan de Slingerkade een meneer bezig zijn auto bovenmatig te laten glimmen. En telkens vond hij nog ergens een ongehoorzaam stukje. De man met de gele broek had absoluut geen interesse voor dat gebeuren. Ons pad liep nu verder langs de Hennipsloot naar Zevenhuizen, ook al liep de Berner Sennenhond tegen de wil van de eigenaresse tussen de HH door. Eenmaal in het voornoemde dorp aangekomen, verborg HH een type auto, terwijl HF de foto van een meer dan honderd jaar reclamebord kiekte.

Iets later vroeg HF de klaar zijnde postbode mevrouw af, of zij het weer ook mooi vond. Na het daaropvolgende gesprek, wensten alle drie elkaar nog en fijne dag. Op het pad langs de Kerkpadbrug ontdekte HH een enorm overdreven hoeveelheid oplaadpalen. Ook stelde hij vast, dat van het jonge hondje de staart er telkens bijna afviel.

HF ontdekte waarschijnlijk kunst. Het Zuideinde en de Groeneweg leidden ons verder langs onder andere een open zoetwatermossel, in en op de weg lopende ganzen, een horeca Koeienstal, 4 overzijdse paarden, een Ibiza georiënteerde bruiloftsfeest en ontwiekte molens.

"Oudersvrucht" steelt de show. Langzaam maar zeker kwam Nesselande weer in zicht. Herinneringen aan een tuincentrum, paardenberijdingen en fietstochten werden op de Wollefoppenweg gedeeld. Even twijfel of we een bus naar Rotterdam zouden kiezen, maar uiteindelijk toch voor de metro gekozen. Daar vielen de HH met de neus in de boter, want diverse personen waren verkleed in "Wat vind U van deze reis"-hesjes. Uiteraard volledig anoniem (dus ook geen geboortejaar) werd een HH-samenformulier ingevuld, nadat de meneer ons zeer vriendelijke daartoe had uitgenodigd. Een prima verlopende reis stopte onzerzijds bij het Eendrachtsplein. Vanaf daar was het een peulenschil om bij een horecaf vernoemd naar een voormalige Belgische koning te geraken. La Trappe, Chimay en Roman zorgden voor de bieren en kalveren voor de inhoud van de bitterballen. Inmiddels scheen de zon volledig en was wandeling 98 rijp om leesbaar toegevoegd te worden. 

Nr 100 - 3: veel mooier wordt het niet

Soms is het handig om je lievelingskleur te benoemen. Hier kunnen mooie conclusies aan worden verbonden. Gaan wij niet doen maar het is een mooi en handig weetje. Groen is mooi bij het wandelen, onder een blauwe hemel en toch genoeg schaduw voordat het allemaal teveel wordt. En het is bekend, als de te in de maand zit kun je de geldpas beter thuis laten.

Wij daarentegen troffen elkaar op de metroplek geheten Capelse brug. Dit is niet vanwege het water.

De een kwam en ging te voet met een deel metro en die ander ook. Dat kan geen toeval zijn en laten we niet onsportief doen, we hadden dit gewoon met elkaar zo afgesproken.

Het was reeds een warme dag en dat zou alleen maar nog meer worden. Vandaar dar wij rond half twaalf in de buurt van de 's-gravenweg richting de stad gingen lopen, waar wij een mooie mix van oud en nieuw geld aantroffen, maar op tijd bij het Kralingse bos de schaduw kregen. Er werd iets met paarden gedaan en HF zou daar meer vanaf kunnen weten.

Als je ziet wat daar allemaal kan met paarden dan wil je vanzelf doorlopen en aldus deden wij dat ook.

Langs een kinderboerderij met damherten en een volledig de weg kwijt zijnde ooievaar konden wij de boszoom doorsteken en gingen de wijk prinsenland en het lage land door. Wat het verschil in hoogte is kunnen wij niet uitleggen. Wel doorkwamen wij kunst met beton en eilandgevoel. En warempel, betreding kon alsmede ontsnappen. Nee, wij sloven ons niet extra uit voor onze luisteraars.....

Via een mooi bospad werd een eetgelegenheid gevonden en dat viel mooi samen met ons hongergevoel. Dus waarom wel? Heerlijk gegeten en gedronken hoewel het onderling keuvelen daarmee niet stopt.

Het schollebos dreigde zich bloot te geven en wij gaven daaraan toe. Niets dan bomen, water, paden en zoiets steeds opnieuw. Wanneer je zoals wij hierop letten dan kun je ook het bos weer verlaten en gaat het uiteindelijk volledig langs het water terug naar wat wij maar het horeca hart van Capelle noemen.

Onderweg zie je diverse verschijningsvormen van mensen met handicaps die toch de natuur ingaan en daardoor toch op hun manier lekker bezig zijn. Als laatste komen we dan nog door een nieuwe woonwijk waar een van de HH nog naar een woning belangstellende. 

Voorzichtig met oversteken (2x) en zie daar: de horeca

Wij zochten een plek niet onder de zon en ook dat ging voortreffelijk.

Voor nu en de komende weken i.v.m. de NAVO top geen bijdragen, wij hebben een geheime missie gedurende deze periode.

Na Hemelvaart komt weer iets anders

Allereerst nog even memoreren de HH het geweldige Hemelvaart-vertoeven in La Roche en Thorn. Geweldig was het en niet alleen omdat het weer ons gunstig gezind was. Er deden zich de afgelopen dagen dingen voor, waardoor sommige dingen niet doorgingen. De val van onze regering noemen we, maar de echte dingen houden we voor onszelf. Flexibel als de HH daar zijn, werd er toch een wandeling gedaan en wel in Rotterdam-Zuid. Ziedaar.

HH meldde zich ten HF-huize en vrijwel direct kon de wandeling beginnen.

Even schoentwijfel bij HH, maar toch maar zo. Onder het spoor door elkaar bijpratend over perikelen en toen, na rood sein voor de chloortrein en flinke tegenwind, zowaar al het eerste stukje groene wandeling. Diverse andere groene onderdelen gingen de revue nog passeren.

Bij het betreden van het eerst volgende stuk werden we begroet door een enorm uit de kluiten gewassen konijn. En nee, geen Vlaamse reus. Ook hier en der verbazingwekkend veel watervogels met kroost. Gelukkig konden we ook nog kennis maken met veel woonbebouwing van allerlei pluimage. Even wachten voor de stadsbus, met als vervolg een bouwsel, wat wellicht als springplank naar ergens toe kan worden beschouwd.

Na wat verbazing inzake Dante's tandentoestand, wees HH even aan hoe het eigenlijk zit. De man en zijn hond trokken zich daar niet veel van aan. Ook al had de stern moeite met de tegenwind. Maar op de foto wilde het dier niet. Langs de onzichtbare spoorweg op naar het wel zichtbare station van de NS genaamd Rotterdam Lombardijen. Daar waar HF ooit woonde, kwamen er zowel bij HH als HF zelf wat herinneringen naar boven. De meneer, die aan de Achterkreek woont, had zo te zien een leuk speeltje van zijn vrouw gekregen.

Gemonteerd op de caravan kon hij met de afstandsbediening de sleurhut heen en weer laten gaan met als doen parkeren naast het huis. De HH wachtten het resultaat niet af. Toen de Bommelerwaard in. HF memoreerde nog het trieste voorval van begin dit jaar in deze wijk.

We zagen nog ontsnapte soldaat uit de Verboden Stad en het betreden van 1 van de wijkparken van IJsselmonde werd een feit. Het laatste stuk groen bevatte onder andere een viertal voor ons uit dames en uitzicht op de achterzijde van al dan niet bekenden van HH en\of HF. Luttele meters verder was de koek op en scheidden de wegen der HH.

 

Dag vijf en dat voelde ook zo

Oh zeker weten. Vandaag alweer de laatste. Daarom was er na het ontbijt sprake van opruiming en auto inpakken. Blijft lastig op een dergelijk schuine helling. 

Daarna op pad richting Maastricht voor een bijlading van de accu. Superchargers zijn echt superchargers. En deze keer met koffie e/o thee

Na een wel heel kort bezoek was de doel lading bereikt en stopten wij pas weer in Thorn voor een afbouw-wandeling om af te bouwen

Lunch mee en op pad. )Voor 3 euro parkeer je hier de hele dag).

Waarom Thorn ook bekend staat als een wit stadje wordt duidelijk maar was ons reeds bekend, waarvan dus aan de rand van het dorp de lunch werd gebruikt bij een Jan-boom.

Wij deden bovenstaand deel van de route maar er kan extra worden gelopen bij e langs de maas.

Prachtige wandeling en bij Kessenich werd de motte bewonderd alsmede de kerk. Leuk kerkdorp.

Hierna is het kort langs de provinciale weg maar daarna echt de natuur in. Dit stuk herbergt ook een deel van het grenslandpad. Het was zeer nat omdat het in feite een oude bodem van de Maas was, volgens opgave nagenoeg altijd nat.

Uiteindelijk komen de contouren van Thorn weer in zicht waarbij wij onder het genot van een heerlijk zonnetje genoten van het laatste biertje. Daarna naar huis waarbij wij zeker niet de enigen waren maar behalve wat afremmen zo nu en dan toch redelijk vlot thuis.

Het was weer een super verblijf in de Ardennen en wij sluiten af met: Op naar volgend jaar weer

De vierde vieren

 

Net als de voorgaande dagen werden de HH 's morgens wakker. Ook de rest van de rituelen vonden plaats. Het grootste verschil zat um in de weersverwachting. Een temperatuur van pakweg 25 klein nulletje C voorspelling alsmede flinke vochtige regenbuien al dan niet voorzien van onweder.

Zodoende waterkerende middelen mee. Vecpré was 1 van de doelen, die wandelend bereikt moesten worden. Zodoende westwaarts en op verzoek van HH met de klok mee. Eenmaal buiten was er letterlijk een warm onthaal.

Het eerste gedeelte kwam bekend voor, aangezien dat vorig jaar, weliswaar in tegengestelde richting, al gedaan was. Klimmen was het devies. Overigens deed HH een act of kindness: hij doneerde HF een steunstok. Aansluitend al snel onbekend terrein. En tegenliggers. En een boom met toeziend oog.

De mountainbikers daalden met ware doodsverachting het grindpad af en de vader vroeg het meisje te remmen. Enige verwarring bij de HH, maar het pad bleek er toch te zijn. Of er causaal verband was, is niet duidelijk, maar op het moment, dat we vier andere wandelaars ontmoetten, begon het flink te regenen. De regenwerende attributen werden ingeschakeld. Hoewel veel meer hemelwater beloofd was, bleef het voor de rest van de dag bij dit buitje van een minuut of vijf. Nu volgde er een tricky afdaling naar een beekje. Bij dit watertje aangekomen, diende zich dit enorme steile pad aan.

HF leefde in de veronderstelling, dat we die moesten trotseren. Enorme blijdschap deed zich voor, toen HH (reisleider vandaag) liet weten dat daarvan geen sprake was. Bloedruk en hartslag van HF daalden drastisch. Het verboden toegang pad leidde ons en het beekje naar een enorme camping. De daar aanwezige picknicktafel kwam uitstekend van pas. En niet alleen voor de HH. Ook voor het aardige stel, dat hun tent en toebehoren hadden ingepakt en zo terug naar Nederland zouden vertrekken. Gevieren werd van de lunch genoten. Voor ons ging het nu op naar de Ourthe, waar volop gekanoot werd.

In kleine etappes afwisselend doorgaande weg en natuur. Onder andere op een pad, dat niet bedoeld is als depot voor Redbull. Wel kwamen we bij een beekje, dat redelijk steil naar beneden ging. De gpx-begeleiding zaaide verwarring, maar de HH overwonnen dat.

In principe waren we nu bezig met het afsluitende stuk van de wandeling van vandaag. Bij een volgende camping was het de bedoeling, dat we vanaf daar langs de Ourthe zouden gaan. Maar door bomenkap op grote schaal werd daar niet een stokje, maar boomstammen en takafval voor gestoken. Het enige alternatief was terug naar de provinciale weg en die volgen tot in La Roche. Eenmaal daar aangekomen zochten en vonden we onze toevlucht bij de reeds twee keer eerder verkozen "le Carrefour" en wel in de schaduw, want de zon was meedogenloos gaan schijnen. De erg vriendelijke bediening en de versnaperingen waren een verademing. Als avondetenplek werd gekozen voor het terras van het Turkse restaurant. Pitta's met gemengd vlees, een saus en een grote hoeveelheid groenten smaakten ons uitstekend. Als sluitstuk van de dag de afdroogfinale van de Champions League en de laatste avond van deze editie van onze Hemelvaarts trip zat er op.