HH, Van die dongen die voorbij gaan

Dit jaar is er zo een van dan weer wel en dan ook weer niet wandelen. Van kwade opzet is absoluut geen sprake maar soms gaan dingen zoals in deze zin: it comes and goes (waarbij dat laatste niet een plaats in Zeeland is).

Deze week troffen de HH zich zeker niet toevallig, want aan alles werd en is gedacht. Vervoer, de route, de dag, etc. Zo gebeurde het dat HF zo rond tienen bij HH voor de deur arriveerde en daar onder de trap van de glazenwasser gelukkig nog de voordeur kon bereiken. Na wat geruststellende woorden van HH ging het dan op pad naar Dongen waar eerst bij een TOP punt werd geparkeerd maar bij nader inzien toch niet.

De Jacobushoeve zal voor de kenner geen uitleg behoeven. Voor de HH betekende het dwars er doorheen en ons niet laten afleiden door werkzaamheden. Never look back in anger dus liepen wij vooruit en dat kwam goed uit want dit was ook volgens de route. Dat hier gewerkt werd aan een evenement kan niet onopgemerkt blijven vandaar dat wij het toch vermelden.

Ach, een mooi bankje (veel te vroeg) en daarna het bos in waar vele wandelaars zich op hielden. Wij kunnen slechts gissen naar het hoezo en waarom. Wij konden hier niet te lang bij stilstaan. Vreemde sculpturen deden ons het ergste vrezen maar dat bleek ongegrond. Slim omzeilden wij een directe doorgang door een zandverstuiving en konden daar gewoon omheen geraken. Een hongerklop noopte tot eten van een meegebracht calorie rijk reepje.

Dat men hier niet geheimzinnig doet over paardenbezit is absoluut een understatement. Een kanaal over betekent in de gebieden aan de ene kant de trap op en aan de andere kant weer naar beneden. Zo grappig, zeker nu wij wisten dat op de terugweg min of meer dezelfde handeling zou worden gevraagd van de HH.

Vanaf hier was het al dan niet middels omtrekkende beweging dat het bereiken van Oosteind op de planning stond. Zoals u inmiddels gewend bent van de HH ging dit zonder problemen. Een beetje geëmotioneerd betekende dit wel dat de terugweg aanstaande was. Kwekerij Dongeneind had het met de vuelta niet getroffen maar met het bezoek van de HH o zo wel.

Een bankje gaf ons iets voor 13.00 rust en gelegenheid tot nuttigen van de brood/broodjes maaltijd. 

In deze omgeving doen bedrijven samen met particulieren er alles aan om de bomen groei te beperken. Ladders komen dan zeker van pas.

Zoals eerder aangegeven werd wederom het kanaal overstoken en daarna kwamen wij al langs de locatie waar wij later gingen bieren. Het leven laat zich niet dwingen en wandelingen al helemaal niet.

Een kleine misvatting aan het einde maakte de route iets korter maar daardoor was er meer biertijd over.

Dongen had een verrassing in de vorm van eigen bieren en deze waren verrassend lekker, hetgeen ook gezegd kan worden over de bitterballen.

Het was een mooie dag en hierbij kan nog worden opgemerkt dat de temperatuur een aangename stap terug had gedaan.

Op eigen houtje of benen

Knaapje zag een roosje staan; roosje op de heide. Een prachtig lied/gedicht waar menigeen met jalousie van genoten heeft. Maar de echte liefhebbers proberen het knaapje te evenaren. En zie daar: de HH ook. I.v.m. een aangelegenheid werd gekozen om vroeg op pad te gaan en ook vroeg thuis te zijn. En om heide te zien werd deze route door HH uitverkoren: Chaamse beekdal,kruisvijver,langven, rondven ,patersmoer,zwartgoor - Recreatieve wandelroute | RouteYou .

Ook nam HH nog de verplaatsing per auto voor zijn rekening, zodat rond half elf gestart kon worden in Strijbeek. Even overleg en toen vooruit met de geit. Een gedeelte van de wandeling hadden de HH in februari van dit jaar al gedaan, maar toen was er natuurlijk geen bloeiende (en boeiende) heide.

Nu absoluut wel en zodoende kon het zoeken naar een roosje in volle glorie beginnen. En dan nu gelijk maar de clou van het geheel: geen enkel exemplaar te bekennen. Gelukkig was de wandeling er slechts een heel klein beetje minder mooi door. Naast de heide konden we ook blikken werpen op geheel of toch zeker voor een groot gedeelte drooggevallen vennen. Als ganzen in het water slechts kunnen pootjebaden en er niet in zwemmen, is er wel een probleem. De hoeveelheid afgevallen bladeren zouden kunnen duiden op herfst, maar aangezien de temperatuur 25 plus was, kon die suggestie snel van tafel geveegd worden.

HF meende een elvenbank voorzien van een elf te hebben gezien, maar was slechts zinsbegoocheling. Ook de Kruisvijver heeft last van waterdiefstal. Bovendien daarnaast ok nog waarschijnlijk van bankjesdiefstal. Het enige exemplaar, dat we aantroffen, was met twee kettingen aan bomen vastgemaakt. Wat verder opviel deze dag, is dat er er een redelijke hoeveelheid Beagles werden uitgelaten. Geen enkele daarvan droeg de naam Droopy. Ondanks een blik uit de verte op het landhuis Hondsdonk en een kapotte graafmachine moest HH iets vervelends uit een schoen verwijderen. Daarna verliep alles weer prettiger. Aan de achterkant van het landhuis stond een auto van de KHP. Waarschijnlijk was er werk aan de winkel.

Iets verderop stonden verschillende beukebomen, waaronder de speling der natuur genaamd Boom met de Ossenkop.
Erg opvallend was het Zwartgoor, (eens onderdeel van een smokkelroute) waar het water volledig weg was.

In verband daarmee namen de HH plaats aan de picknicktafel en gingen over tot het verorberen van boterhammen en wat water. Eén der voorbijkomende wandelaarsters vroeg ons af of wij daar vaker kwamen en of er normaal water in het Goor aanwezig is. Beide keren was het antwoord bevestigend. Na de smakelijkheden horen de HH een veelheid van zoemende insecten. Donkere wolken begonnen zich op te dringen en de HH besloten om het laatste stuk van de route langs het Patersmoer te skippen en met de auto naar het Smokkelaartje te gaan. Aangezien de boterhammen nog vers in de maag lagen, werd gekozen voor uitsluitend wat biergenot op het overdekte terras. Een klein jong hondje keek lief en rustig liggend in een hang/draagdoek de wereld in. Na het regenbuitje en het om zeep helpen van een wesp gingen de HH voldaan huiswaarts.

Middels een hoogte en een laagte

Deze titel slaat nu nergens meer op, maar was oprecht juist bedoeld.

HF was inmiddels voldoende hersteld om een zekere en bepaalde teen de juiste richting uit te sturen na toch wel een periode achter de rug te hebben waarbij een voet steeds opnieuw nadrukkelijk van zich liet weten. Reden te meer om voorzichtig te beginnen en als zodanig kwam HF HH ophalen en gezamenlijk togen zij richting hoog en laag bos. Te aldaar zou zich iets tussen de HH ontwikkelen waar eeuwen na dato nog niet over gesproken zou worden.

Niettemin werd HH onderweg
gebeld door de vrouwe dezes die hem meedeelde dat de besturing van de auto niet helemaal juist was gegaan en een andere auto was hierbij betrokken. Lang verhaal kort, HH assistentie werd gevraagd.

En zodoende togen de HH subiet de andere kant op waarna zij in ommoord verzeild raakten. Omtrent de (technische) begeleiding kunnen wij vanwege de avg geen mededelingen doen. Hoe dan ook was hier tijd mee verloren gegaan dus dan moet Wout redding brengen. Daarheen gereden en de wandelschoenen aangedaan en wat later bleek een 5 km rondje lopen in en rond hitland.

Hierbij werd de natuur niet geschuwd maar een vakantie park ook niet. Hierbij viel ons op dat ten opzichte van jaren heen de vooruitgang ook op dit complex is binnengetreden. De steenovens worden opgeknapt, wellicht ter bereiding van een lekkere pizza, het zwembad (alleen voor gasten) was gevuld en ook de horeca deed mee.

Wij vielen bijna letterlijk van de ene in de andere verbazing maar dit werd geveinsd. 

Of er dan werkelijk niets te vermelden is omtrent dit gaan? Niet echt, het was heerlijk, voor de teen voldoende en bij een kortere wandeling hoort een korter verhaal. Aan beide eisen is hiermee voldaan.

Het eigen fotowerk geeft een mooie indruk van onderweg en nadien.

Volgende week is er geen wandeling maar dat heeft met die van deze week niets te
maken.

De HH wensen u en anderen het allerbeste.