Psst! Nieuwe Dordtse Biesbosch al gezien?

Deze keer geen wandelroute maar iets nieuws. Wandelen door de natuur. Natuurlijk is dit grappig bedoeld maar bij nalezing ontgaat schrijver dezes de humor. Geeft niets. Rond half elf werd HF verrast door de ineens aanwezigheid van HH. Op diens beurt weer verrassend welkome geheten door de vrouw des huizes. Spraken zij elkaar aan over kennissen van wederzijdse gezondheid? Wie het weet etc?

Dan snel op pad. HF wilde wat extra parkeerplaatsen controleren en aldus deden wij. 

Niettemin vonden wij een eenzaam plekje en lieten de auto daar achter. Natuurlijk met een aarzeling maar het moest gebeuren vonden wij. Met de klok mee maar niet met de door een Belgische wandelvriend gesuggereerde route want dat was verboden, ondanks maar een uur van Antwerpen verwijderd. Een noodplan uit de kast trekkend vonden wij een aanpalende route die ons uiteindelijk weer bij elkaar zou brengen.

Wat er nieuw is aan de Biesbosch? Wij denken bijna alles. Natuurlijk zal een bepaald graspolletje en een afgeknipte knotwilg er al gestaan hebben maar het voelde erg nieuw en pril aan. Wellicht is een bezoek over een paar honderd jaar verhelderender dan deze maar wij doen het ermee.

Oh ja, deze dus:

https://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/10667146/wandelroute/een-juweeltje-in-het-nieuwe-dordtse-biesbosch

Dat betekent veel wind, verre uitzichten en veel water(vogels). Met ons nieuwe speeltje erbij is deze wandeling eerst en vooral door de polder alvorens de Merwede kan worden aangedaan. Hier was voor de HH dan ook het enige herkenningspunt van vroeger ooit. Langs de GR heb je mooie uitzichten en is het best in dit jaargetijde een ruw landschap. Stevige waterdichte schoenen zijn een must, want het was erg drassig. Dat de bevers meer kwaad dan goed doen zullen de bomen beamen.

Dan volgt een lang stuk over asfalt, langs een haven en uiteindelijk kom je dan nog langs jong Dordrecht, de zuider els, de elzen en weer bij de oude veerweg waar het veer idd weg was. Uitzoomend is dit het eiland van Dordrecht.

Een mooie niet te lange wandeling die een inkijkje biedt in nieuwe natuur in wording. Verre uitzichten gegarandeerd.

HF wist van het bestaan van een horeca in Barendrecht, alwaar zelfs Spaanse ballen op het menu stonden en natuurlijk zaken om het mee weg te spoelen.

Tot een volgende keer. 

En een keertje meelopen? Dat kan. klik hier

 

Sport en spel; de meesten kennen het wel

Alvorens we inzage geven in de wandelaangelegenheid van deze week, eerst even iets anders. Graag brengen we even onder de aandacht, dat, zowel voor jong als niet jong, sport en/of spel goed voor de mens is. Uiteraard zijn wandelen en fietsen goede zaken, maar denk ook aan sporten zoals voetbal, basketbal, honkbal en bitterbal.

Dan nu wat de HH deden deze keer. HF viel de beurt ten deel te kiezen en warempel vond hij een compleet nieuwe route. https://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/6753147/wandelroute/rondje-via-watertoren .  Iets vroeger dan anders meldde HF zich bij HH, die samen met VA hem hartelijk welkom heetten. Kort daarna was er sprake van vertrek en voor de verandering had HF niet de oorspronkelijke startplek uitgekozen, maar een eentje in Rijnsburg. Zodoende richting daar naartoe. Onderweg nog even een mini-Toyota afgeschud. Hardnekkig bleef deze ons volgen. 

Na een verder voortvarende reis kon de HF-Citroën geparkeerd worden en toen uiteraard de normale rituelen. Nauwelijks onderweg hadden we een ontmoeting met een paal van Baron van Wassenaer van Catwijck zijn Eigen Jagt. Als volgende in onze ogen aan te merken vermeldingswaardigheid is het geregistreerd museum het Spinozahuis. In de muur een tegel met de tekst: " Ach! waren alle Menschen wijs, en wilden daarbij wel // de Aard waard haar een Paradijs, nu isse meest een Hel" . Aan de Dubbele Buurt prijkt het advies om de dag te plukken. Op deze zonovergoten ochtend lukte dat de HH aardig. Het Oegstgeester Kanaal namen we per brug om zodoende in een bedrijventerrein binnen te vallen. Het eerste slachtoffer van de schoonheidssalon werd gespot. Evenals een visauto van meneer Hartevelt. Als snel dook ook ons inziens een tweede gegadigde voor de schoonheidssalon op. Evenals een tweede en derde visauto. Na een verdwaalde dukdalf en idem anker volgde een milieupark. Hier heeft HH geen pasje van.

Is dit het architectenbureau, dat garages voor onderzeeboten ontwerpt? Hoe dan ook, vlak hierna week de route af van de manier waarop  aan de overzijde van de N206 te geraken valt, zodat onze spitsvondigheid kon worden aangesproken. De in onze ogen als 2e gegadigde voor schoonheidsverbetering in aanmerking komende kwam te snel achter ons aan om een behandeling achter de rug te hebben. Kansloos? We leerden dat de Oude Weg weg is. Na een korte filosofische benadering van hybride wandelden we Noordwijk binnen. Daar werd ons geadviseerd om op te letten in verband met glad wegdek. Uiteraard gaven we gehoor. Noordwijk is in het bezit van vele kerken. gelukkig voor het dorp leidde ons pad niet daarlangs in verband met een tot nu toe voor HF verborgen gehouden dwangmatigheid van HH. Als doekje voor het bloeden leerden we over lijnbanen en touwslagers.

En ook van het Wilhelminahofje. Onder de indruk van deze indrukken vergaat HF de juiste afslag te duiden. Al snel werd dat gecorrigeerd. Zodoende kwamen we op het Dompad. HH was het na kort overleg het er mee eens, dat dit pad perfect van toepassing is op de HH. De grote ommuurde begraafplaats in ieder geval niet. Het meest noordelijke moment voor de wandeling was aanstaande. Dat bleek het oorspronkelijke startpunt. Er naartoe gaan zou slechts een heen en weer beweging betekenen, dus werd overgeslagen. Niet bewust zijnde van het feit, dat hierdoor het zicht op de watertoren uit zou blijven. Maar ach. De huizen waarlangs we nu liepen deden behoorlijk uit de hoogte. Vlak bij het oorlogsmonument kwam welvarende poes de trap af, terwijl bovenaan de man aan het snoeien was. Aan de Koepelweg had een jonge olifant een geintje uitgehaald met een oud Fiatje 500.

In het Coepelduin stond een bankje op Opa Se Duinen. Mooi op tijd en aangezien HH opa is, mochten we daar gaan lunchen. We genoten van brood en broodjes en van het uitzicht. Na de maaltijd volgde een voor ons steile trap naar benden. Voor de hardloopmeneer ging diezelfde trap omhoog. Maar hij en de trap kenden elkaar al. Terwijl de HH het over zorgboerderijen hadden, passeerden we boerderij de Overkant. Daar wonen twee varkens. De ene heet Karbo en de andere Naatje. Over het nabij gelegen ESTEC kunnen we zeggen, dat daar nog behoorlijk veel werk aan de winkel is. Wat daar in de buurt ook is, is ons inziens het enige tenniscourt, waar de ondergrond een mengeling is van gravel en gras. En toen was het de beurt aan dorp nummer drie van de wandeling. Katwijk aan Zee dus.

Al wandelend langs het Uitwateringskanaal gaven de HH over en weer toe in beelden te denken. Meestal is dat leuk en soms wat minder. In dit geval ging het de vorm van benen. En zou de tent toebehoren aan de kerstmanvroeg HF HH af? Het werd tijd om naar de overkant van het kanaal te gaan. Beide HH waren erg blij met de omhoogtrap, die daartoe moest worden genomen. Aan de overzijde weer langs het kanaal en een na een stukje oude bebouwing langs de Overrijn werd HF verrast. Volgende week gaat hij maar eens even op zijn werk vragen, wat een droge blusleiding is. Het korte stukje hierna leverde een HF zeer bekende auto op en konden de HH gaan nadenken over de afsluithoreca. Gekozen werd, bijna uiteraard, voor Nieuwerkerk. Daar werd de wandeling via niet-watertoren nog even doorgenomen en ook andere zaken, maar dan uit de jaren zeventig en tachtig, passeerden de revue. De bediening was super.

De route in vogelvlucht met nieuwe gadget: 

https://www.relive.cc/view/vQvxpMwGoBv

Zeg Pannenhoef zeg Groene Heeren

Normaal gesproken is de vrijdag een wandeldag. Zo ook deze week. Hoewel het echt
wel anders aanvoelde als die andere keer. Waarschijnlijk heeft het weer (en de omstandigheden ?) hiermee te maken. Anders gezegd, de HH hadden er zin an en de natuur ook. 

Wandelen doen wij meestal deels met de auto, al het dat beperkt tot heen en terug. Mocht je zelf daar willen wandelen gebruik dan rustig deze opzet, wij hebben niets te verbergen en verdienen er ook niets aan. De eerste parkeer leverde geen resultaat maar de 2e des te meer. Eenmaal op de bestemming is het veel van hetzelfde. Groene jassen aan, schoenenwissel en elkaar vriendelijk maar toch dwingend de hand schuddend.

En dan kan het beginnen. Wij deden deze:

https://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/6699458/recreatieve-wandelroute/pannenhoef-vennen-zijn-verdwenen-vennen-zijn-verschenen

Een richting werd bepaald en toen kon het dan eindelijk beginnen. Best nog wel bijtijds, zo rond een uur of twee keer een. Natuurlijk gaven wij onze visies op het wereldgebeuren en belangrijkere zaken. Geïnformeerd werd uiteraard naar elkaars gezondheid en bezigheden en de damesmeisjes werden hierbij niet gespaard. Want zo gaat dat, wandelbroeders verbergen niets onder hun groene uitmonstering.

Onderweg werd verder gesproken over hetgeen niet passend is om hier te vermelden dus beperkt het zich hier tot wandelgenot.  Het geeft echter geen pas om hier niets over te zeggen dus bijgaand wat op - en aanvullende teksten.

Pannenhoef is een mooi natuurgebied met diverse watertjes en de route gaat dan ook grotendeels door de natuur en onverharde wegen. Mooie uitzichten op de vennen, ook wat heide en veel bos. Het is ook erg rustig, weinig verkeer is te horen. Een Wildertven en Schaapsven en warempel een padvinderswatertje. Dat bood ons de gelegenheid om uit de wind aan brood en drank te gaan, alles van huis mee gebracht en zelf op de rug gedragen en wel tot hier dus.

Via de Menmoerhoeve (meest noordelijke punt) met in warmere tijden een geopend terras maken wij ons dan uit de voeten en is landgoed 's Heeren Vrunten ook bereikbaar. Voor de zekerheid, de wandelheeren hebben hier niets mee te maken. (maar wat niet is......). Ook bereikbaar is gebied Schuitvaart maar waar deze titel vandaan zou kunnen komen? Soms zijn zaken gewoon te ver gezocht.

Uiteindelijk is de Pannenhoef dan weer in zicht waar ook hier een padvindersrondje gedaan kan worden en aldus en dusdanig. Een bruggetje bleek te ver dus dan maar via de gewone brug. Heel mooi stuk natuur met fraaie vergezichten. Dit was de kers op de taart. 

Aan het eind is er dan de horeca waarbij in de vorm van een zeer aardige dame zowel bierdrinken als bruinfruit kon worden geleverd. Hmmmm

Deze gelegenheid gaan wij zeker onthouden maar zoals is afgesproken noemen wij geen naam maar wel dat in Rijsbergen de meeste kans bestaat om deze horeca aan te treffen. Veel geluk gewenst vanuit de diepste oprechtheid der wandel-Heeren