De schijf van 5

 

Om het grote wandelfeest van dit jaar af te sluiten hadden we natuurlijk naar Schijf kunnen gaan, maar vooral ook niet. Na het fijne ontbijt nog even als twee witte tornado's door ons tijdelijke verblijf en dan hoepla op naar de laatste wandelroute.

Om het toch iets met vijf te laten hebben, dachten we aan  Oost- ,West-, Noord-, Zuid- en Middelbeers. De laatste heeft het uiteindelijk in haar eentje gewonnen. En dit werd de route: www.routeyou.com/nl-nl/route/view/4720357/recreatieve-wandelroute/beers-beerze .

Een mooie bijkomstigheid is het bezoek aan de Groote Beerze. Een lekker rustige autoreis door een flink stukje België zorgde al voor iets leuks zonder dat de wandeling was begonnen. In Middelbeers koos HH voor een plekje bij de waterpomp. Schoenenwissel en met z'n drieën namen we plaats op de bank. Drieën? Ja, de ex-president van de USA met dat rare haar schoof even aan. Niet lang daarna op pad zonder number3. Al snel stelden we vast dat neerstrijken in de middag bij horeca geen enkel probleem zou zijn. Verder spraken we af het lekker rustig aan te doen. Zo gezegd, zo gedaan.

Op de plek waar we volgens de routebeschrijving langs de Beerze zouden kunnen gaan lopen, bleek dat een onmogelijkheid. Uiteraard losten de HH dat als vanouds simpel op, zodat, enigszins verlaat, de aansluiting toch vrij snel plaatsvond. Een mooi stroompje met veel grimmige bochten en prachtige natuur viel ons ten deel. De bank voor en van de Soepwandeling kwam veel te vroeg op ons pad. We stelden de eetrustpauze uit tot bij het bord over het dal van de Groote Beerze.

De picknicktafel met banken bleek behoorlijk in trek. Na ons vertrek werd er direct weer gebruik van gemaakt. Na het begroeten van diverse tegenliggers werden we smakelijk getrakteerd op heide met bijbehorende bomen en laag struikgewas. Ook uitzicht op een flinke hoeveelheid vennen kregen we kado. Het lage wandeltempo was inmiddels weer opgeschroefd tot de normale hoogte. 

Na de heide volgde een stukje langs, om en tussen campinggrond. Dat eindigde uiteindelijk allemaal op een zandpad richting de Kleine Beerze. Vlak voor de ontmoeting met dit stroompje was er eentje met de Beerse Strijkster. Deze had duidelijk geen last meer van het feit, dat ze door de bliksem was getroffen. De Kleine Beerze is er door de grilligheid van water en menselijk ingrijpen duidelijk slechter aan toe. Droogvallen en hele stukken vernielde kade zijn onderdeel van de malaise. Maar ook hier toch sprake van mooie natuur.

En zo wandelden we de natuur uit en Middelbeers binnen. Aanschuiven bij de horeca was inderdaad geen enkel probleem. Nagenieten van de vele fijne herinneringen in de afgelopen vijf fantastische dagen vond plaats onder het genot van tarwebier en risottoballetjes met pestosaus. Een passende vlekkeloos verlopende terugreis volgde.