We were all wounded

Voor deze week ging HH zich enorm inzetten voor een energieke wandeling, omdat niet hijzelf, maar wel het woonhuis was getrakteerd geworden op panelen voor de zon en dat soort attributen.  En hij kwam ons daar met iets en dat was eigenlijk precies deze: Langs Gein en Vecht van Abcoude naar Weesp - langs Vecht tot in Weesp - Wandelroute | RouteYou . Normaal gesproken zou je dan met de auto naar Abcoude gaan om te wandelstarten, maar omdat het speciaal was en het warm zou worden kozen we voor de diensten van het openbaar vervoer. In ieder op zijn manier naar het Alexanderstation en daar vond een zeer plesante hereniging plaats.

Het doel dus in eerste instantie naar het dorp dat vooral gevormd is door de eerste drie letters van ons alfabet en wat anderen. Hulde. Daar aangekomen geen kopje koffie voor HH, maar wel even verwarring. Staan we wel aan de goede kant van het station? Ja hoor, er is maar 1 uitgang mogelijk. Daarom op weg naar het oude station om snel aan te haken voor en aan de Gein. We mochten de zuidzijde betreden. Van de man, die onder zijn voet krabde, leerden we, dat dat een zaak was tussen hem, degene met hij belde en Fabio. Dat geeft de burger moed , nietwaar. Uitermate rustig was het niet in aanmerking nemende dat auto's, tractoren, hard- en gewoonfietsers en nog ander verkeer onze aanwezigheid wilden meemaken.

Zodoende. Maar ook konden we de eerste molen van vandaag aanschouwen. De Gein was mooi geweest. Op de Velterslaan werden we een tijdje achtervolgd door twee luidruchtige wandelaars. gelukkig mochten wij naar wat overblijfselen van de Stelling van Amsterdam. Nadat een parmantig haasje ons tegemoet kwam, even aangenaam verrast natuurlijk bleef zitten kijken naar de HH en toen het hazenpad verkoos, klommen de HH over een hek om verderop te leren, dat het Fort bij Nigtevecht gesloten was. Ontzetten jammer natuurlijk, maar de verstopkoeien iets daarna waren ook leuk. Dat gold voor de oversteek middels brug over het Amsterdam-Rijnkanaal. Scheepvaart bij deze bedankt voor jullie bijdrage.

Voor de HH gold nu: voeg u bij de Vecht. En dat deden we gedwee. Langs onder andere Welgelegen , een iets minder goed onderhouden pand en wat woonboten op naar Nigtevecht. Bij de eerste de beste brug kozen we voor de lunchmogelijkheid op een bankje. De meneer in de cabrio-Saab was blijkbaar onder de indruk der HH, gezien het aantal keren dat deze ons al rijdend kwam bekijken. ergens wel logisch, maar waarom daar? Het eten was er zeker niet minder prettig door. Het dorp zelf deden we daarna aan. Schilders met veel witte verf, een fluisterpontje en deze spreuk boden vertier

. Het verzoek tot aanmelding als lid van de plaatselijke brandweer sloegen we vriendelijk edoch dringend af. Het volgende dat zeker niet ongenoemd mag blijven, is, dat het buitenplaats Zwaanwijck (dicht gelegen bij Klein Zwaanwijk overigens) van eigenaar mag wisselen. Nieuwsgierig? Sotheby's helpt u graag verder.

Wij gingen verder langs de Vecht om uiteindelijk bij het Ome Gijsplantsoen nog even rustig zittend aan de waterkant wat vocht aan te vullen. Snel daarna volgden molen nummers twee en drie van de dag. Op weg naar de stadwallen van Weesp mochten we nog genieten van een aantal soort Zaanse Schans woningen. een stukje over de wallen en een gedeelte van die Altstatt later kwam het eindrustpunt binnen schootsafstand. De HH zouden de HH zijn en daarom op naar de Wispe Brouwerij gevestigd in de Sint-Laurentiuskerk. Heerlijke biertjes, bierbitterballen en tempura-garnalen deden hun best, net als de HH zelf. Nog even wat flesjes voor thuis mee en hop naar de NS. Die brachten ons veilig naar Rotterdam. Een hele mooie wandeling, weer en afsluiting namen de HH in herinnering met zich mee.

Nou vooruit, nog eentje dan!

Vandaag was er al heel lang duidelijk welke richting het op zou gaan.
Elsloo in ieder geval niet. HF had wat rond zitten spitten op het WWW en een locatie waar in het verleden spookbekeuringen vandaan kwamen werd een keer opnieuw gevisiteerd. Welke? Rijnsaterwoude. Hierbij konden de kleren aanblijven. Hiertoe volledig uitgerust met de noodzakelijke spullen togen de HH die kant op, waarbij de voiture van HF een korte onderbreking moest maken ten behoeven van ophaling van HH. Maar genoeg hierover, de tijd dringt.

Eenmaal aangekomen op de plek der parkering bleek alras dat HF dat prima voor elkaar had. Na uitstappen en de rituelen, waarbij opviel dat HH die lage aan had getrokken ging het op pad. Zoals verwacht met de wijzers van de klok mee. Wij willen immers niet verjongen.

Dat betekent al heel vroeg dat de grenspaal werd aangedaan en Woubrugge op het programma stond. Blijkbaar hadden er meer op gerekend dat de HH hier zouden passeren want het was erg druk met de animo. Natuurlijk was er natuur maar Woubrugge werd snel links gelaten want we moesten de boot halen. Ja beste lezers en kijkers, er waren twee cruises vandaag. U ziet de onzekerheid van de bakkes der HH afstralen. Zou dit wel goed gaan? U had zelf het antwoord kunnen weten want anders zat u niet op het gemak deze wetenswaardigheden te lezen. Foei. Maar genoeg en verder. Men spreekt hier over het paddegat. Ook aan de overkant is water maar dan rechts van de HH. Op enig moment moesten wij helemaal naar

links voor een brug en daarna weer helemaal naar rechts. Overigens werden we vanaf dat moment voor-vergezeld door andere wandeleenheden. In de gezegde aanwezigheid van Roelof werden wij op enig moment aangesproken door een vrouwwezen dat zich op de fiets bij

de HH had gevoegd. Eenmaal een innig contact opgebouwd zijnde stapte zij gezellig met de HH mee en gaf meer dan uitvoerig maar ook deskundig een inkijkje in het leven te alhier, waarbij meer moestuinen moesten sneuvelen dan haar lief was. Helaas gingen wij samen geen ijsje eten want wie weet wat hier nog meer ingezeten had.Onder de A4 ging het en daarna kwamen de Weterings aan de beurt. Dat de voorweg een spelbreker wilde zijn is nooit een dealbreaker voor de HH. Gewoon op reguliere wijze er vriendelijk langs en aldus. Natuurbeleving gaf de HH de tijd om te eten, een plas te doen en wat zaken met elkaar te bespreken, dat doe je onderweg niet. Dat geeft geen pas en ziedaar de reden. Aan het einde, wat wil zeggen voor de terugsteek onder de A4, werden wij opgewacht door een hele bus met klapvee, maar eerlijk gezegd hadden wij ze jonger verwacht. Dus zonder dralen verder.

Een bepaalde googermolen stond er nog en dat was maar goed ook.  Daarna heb je heel lang weer water aan de linkerkant met rechts kerkelijke gebouwen maar ook deftig van vroeger. En zie daar, de tweede cruise diende zich aan.Deze was aanzienlijk professioneler dan de eerste, want die moest meerdere dingen tegelijk doen. Op zich was het varen een beetje van hetzelfde maar de andere 
kant op. 

Wat toen volgde zou je kunnen omschrijven als het laatste deel naar de auto. Dat betekent dat wij

ontdekten dat men in RSW geen onderwijs meer krijgt, dat de poes niet bang was en dat het hiermee feitelijk gedaan was. Hup in de auto en naar Wout. Aldaar kon de evaluatie al beginnen en dat eindigde as toen wij naar huis togen.

Een heerlijke wandeling waarbij de zon zich pas uiterst laat liet zien, waarvan akte.

Meewandelen kan hier :  https://www.relive.cc/view/vMq5eGPG7Qq