Als Leiden niet in last is, komen de HH daar graag

Binnenkort nemen we allemaal afscheid van het jaar 2023. De HH hadden bedacht, dat de laatste HH-wandeling van dit jaar (tevens nummer 50 op deze blog) van een speciaal kaliber zou mogen zijn. Aangezien de stad Leiden daarvoor best geschikt werd geacht, kwam deze route uit de bus:  www.routeyou.com/nl-nl/route/view/12042570/wandelroute/leiden-vestingwerken-singels-poorten-gebouwen-musea-kerken-steegjes-en-hofjes .

En daarbij hoort dan ook een speciale manier van afbieren. Op zijn beurt hoort bij die afbiersessie een ov-reis. De reden daarvoor laat zich niet zo moeilijk raden, vermoeden wij. Kortom met de NS naar Leiden. Tijdstippen en dergelijke zorgden ervoor, dat de HH elkander zo rond 13.00 uur op Blaak de hand konden schudden. Een zorgeloze reis later betraden we een stormachtig Leiden en werd de route tegen de klok in aangesneden. Op weg naar Naturalis en het Pesthuis ontdekten we, dat sommigen geen horeca in een monumentpand dulden. Met deze kennis op zak verlieten de HH het ten westen van de treinstation om te verruilen voor de oostkant daarvan.

Daar werden we getrakteerd op werkelijk alle zaken, die de titel van de route had beloofd. Als kleine aanvulling willen we graag ook molens nog onder de aandacht brengen. Waarschijnlijk werd HF overrompeld door alle indrukken, dat hij regelmatig even een onnodige verandering in de route aanbracht. De bezienswaardigheden leden daar niet onder. Of het door de harde wind kwam, weten we niet, maar er waren onderweg heel veel valfietsen te bewonderen. Net als nepvogels. In volkomen willekeurige volgorde dienden zich verder onder andere aan: het geboortehuis van Rembrandt en idem van Jan Steen;

best veel hofjes (een zeer tevreden bewoonster van 1 daarvan wist te vertellen, dat het er in totaal 35 zijn); steegjes en poorten in allerlei soorten en maten. En nog even vermelden: de Burcht. Overal waren ohs en aahs van de HH te horen. Kortheidshalve beperken we de beschrijving van al het moois. Zeker is in ieder geval, dat er heel veel monumentale zaken in Leiden zijn. Maar ook bijvoorbeeld een speeltuin, waar iemand met een rugzak vol met prei liep te waggelen. De fotosessie in de Hortus was dan weer iets uit een andere categorie. We hadden gelijk geen zin meer om de Botanische Tuin zelf te doorkruizen. Het bijna gebrek aan mandarijnschillen en regen was dan wel weer een reden om blij te geraken.

Dit samen met deze klein bewoonde boom deed ons besluiten het een geslaagde wandeling te vinden. Reeds schemerig was het tijd ons afsluitritueel aan te snijden. HH had daarvoor de keuze laten vallen op de Veste. HF sloot gewoon aan. Het kiezen van een vochtige bierversnapering te aldaar is niet eenvoudig. Daar waar de HH voor kozen bleek telkenmale niet op voorraad. Na deskundige voorlichting werd uiteindelijk gekozen voor Kompaan Sticky fingers, Rochefort 10 en de Noir de Dottignies van de Ranke. De Romige Pindakaas leek ons niet te passen in het dieet. Het prettige bittergarnituur werd op prettige wijze ingevlogen van de overzijde en de kaas/worstplank deed de barkeeper zelf maken. Alles erg smakelijk, zodat de HH voldaan naar huis konden gaan. Tot volgend jaar!

Let op en kom pas na 16 uur in Traaie

Deze keer zeker op voorhand niet naar de zuiderburen. Grappig om dit zo op te schrijven, want er is immers nimmer noodzaak slechts puur plezier. Over plezier gesproken straks meer. Genoemde zuiderburen overwegen RTL over te nemen, maar daarover gaat u veel meer horen en wss niet van de HH, deze keer in de overwegende groene kleur.

Op een dag als deze waarop het droog zou blijven ging HH toch vergezeld van druppelwerk naar 010-zuid. Eenmaal daar geraakt bleek de residentie van HF nog steeds alleen bereikbaar voor kenners. Zomaar ff aanbellen is deze dagen helaas niet mogelijk. 

Ach, het ritueel is bekend en na wat over en weer ging het dan weer richting Traaie, waarover nog lang wordt gesproken. Waarom maken de HH dergelijke afwegingen? Om schedel lichten te voorkomen dan maar een vooruit geit: wij weten het ook niet 

Als leidraad kunt u onderstaande link gebruiken:

https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/terheijden-34490616

Aangekomen werd in onderling overleg een parkeerplaats gekozen. Grappig dat deze in de directe omgeving van de kroeg van heden was gelegen en wss nog steeds. Hupsakee, schoenen weg ermee en die anderen aangedaan. Op weg ging het nadat HF de keuze richting had bepaald. Tja, overheersend was zig zag vandaag, maar dat wisten wij veel, we zien het wel is immers wederzijds het devies.

Richting Breda maar scherp na de brug langs de eerste van deze dag, geheten Schans Spinola. Eromheen kun je wandelen maar misken dan niet de hoogte verschillen want die zijn aanzienlijk en komen zo aan het begin van de wandeling binnen. Geeft niets voor ons. Na deze eerste variant en een oversteekbrug ging het langs een vaarwater, met bootbewegingen zowel naar ons toe maar zeker ook van je af. Op enig moment moet je dan links af om de route te kunnen vervolgen. Ergens gedurende dit stuk kwamen wij langs de Dorps Brouwerij en dankzij standvastig aandringen van de HH geraakten wij binnen aangezien de toon was gezet. Aldaar volgde een uitvoerige uitleg en konden wij wss in het aaise de bieren zelf bekomen. Elkaar alleen maar het allerbeste toewensend gingen de HH en de uitbater uiteen. En weer werden waterlinies waargenomen, waar alleen de aller smalste stukken door de HH werden  geconsumeerd. Voor minder zijn wij niet bereikbaar. De lun
ch gebruikten wij zittend op een kadaverkoeling, wat voor de HH ook weer een nieuwe ervaring opleverde.

De weg terug verliep nagenoeg zonder emotionele oprispingen zodat daar ineens
alweer Traaie was. Een molen werd bekeken en daarna konden wij slechts een klein deel van de kaden bewandelen. De rest wordt voor bezoekers verborgen gehouden. Wij vermoeden een HH-hetze.

Altijd de zonnige kant opzoekend geraakten wij dan in het dorp en zochten de drankenwinkel op, hetgeen prima lukte. Een aanwezige dame gaf uiting aan haar verlangen om haar kerstdiner met iedereen te delen op dwangmatige wijz
e. Nu weten wij het ook. En warempel, bij ieder gerecht wilde zij wan anders drinken. Ach, dit moet voor een drank-verkoper aanvoelen als de 70 maagden voor anderen onder ons. Maar de HH zeggen: ga er maar aan en voor staan. Het stopt niet met praten. Niet uit zichzelf in ieder geval.

Wij mochten tussendoor het bier afrekenen en eindelijk naar de zevende hemel, die voor de HH aanvoelde als de eerste van vandaag. De keuken deed niet mee, dus behalve een horeca noten glas moest het bier het doen. Ons dunkt:

- leffe blond

- leffe dubbel

- kwak

meewandelen: https://www.relive.cc/view/vJOK4oDmgw6

Naar beneden door de trap omhoog en ontspannen maar

De HH leren altijd veel bij. Niet alleen door openstandigheden inzake leermomenten, maar zeker ook door luisterende oren. 1 voorbeeld daarvan komt van een drietal puberalen, die ons gedeeltelijk de titel van ons relaas gratis ter beschikking stelden. De rest komt van de route.Verbazing en onverklaarbaarheid bij de HH, maar waarom twijfels onzerzijds aan hetgeen een nieuwe generatie heeft ontdekt? 

Maar nu even terug naar het hoe en waarom van wandelen des HH. Hebben we u wel eens meegenomen naar de ontstaansgeschiedenis des HH-wandelgedoes? Kortgenomen bestaat het uit vriendschappelijke gezondheidszorg. Zo, dat is kort samengevat waarom. Dat is dus ouwemeuk.  O ja, waarom dan naar Naaldwijk en specifiek deze wandeling  https://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/6751489/wandelroute/westland-ontspannen-terwijl-je-wandelt? Ach, lekker belangrijk.

Oud en Nieuw is daaro als je de tijd neemt. Hoe kom je in Naaldwijk? HF haalt HH op en neem hem mee; weg van verkouden VA. In Naaldwijk gratis parkeren en hoepla. De Heenweg is een mooi iets en ook zo maar weer voorbij. Voor die tijd kun je desgewenst fraaie Naaldwijkse ouwe zaken bekijken, waarbij de HH ouwemeuk in het niet valt. 1 voorbeeld dit dus.

Iets met een Heilige Geest. Dan kan je het dorp verlaten en dat deden de HH dus ook gezien routering. Valt het ons kwalijk te nemen, dat we wat afdwalen soms inzake de route? Zeker wel, maar een gestrande lokale fietser was er slechter aan toe. Wij hernemen de route en zagen dit.

Dat iets verderop naaldhout ( nota bene in de buurt van Naaldwijk) was gekapt, kwam de buurtgeur super ten goede. HH trotseerde de spoorwegovergang en kwam onder andere met dit tevoorschijn.

Het oosten zit dus ook in het westen. Dusdanig dat de HH wel trek kregen. De hoge, wat ons inziens zend- dan wel ontvangstmasten zijn, waren een mooi moment om van de bank gebruik te maken voor foerageren.  Mede door diverse smakelijk eten wensingen was het een ware verkwikking. Aangezien het Staelduynse Bos weer na lange tijd bezocht mocht worden, was dat het volgende doel.

In tegenstelling tot vorige heel lang geleden doorwandelingen mochten we de vleermuizen nu niet meer verstoren.  Daardoor ietwat duurde het afscheid van het eerder genoemde bos iets langer. Niet iedereen, die naar het bungalowpark ging, leek daar blij mee te zijn,  maar wij gingen op de terugweg door Heenweg.  Daar hebben ze een kerk aangepast aan nuttige verandering. Ja, dan volgde hetvolgende: 's Gravenzande in het Westland.

Verwarring voor de HH, maar na de tegelzager kwam alles weer goed. Bedrijven rechts en nieuwbouw rechts en dan binnen de bebouwde kom van het genoemde Zande. En bootjes met water in zich en begroeiing. Prachtig. En dan de vrouw, die probeerde het voorspatbord of het carter van haar auto te beschadigen. Ging gepaard met flink wat lawaai over de verkeersdrempel. Blijkbaar zonder het gewenste resultaat, want 1 heuvel verderop nog een poging. De HH konden hun lachen niet inhouden. De Hoge Geest leidt langs Vaarsteyn. De Geestweg langs de Algemene Begraafplaats Naaldwijk. Levende poezen worden daar getolereerd. Geloof het of niet, maar China zagen we voordat we het grote plein vernoemd naar Wilhelmina overstaken.

De resterende voetstappen brachten de HH terug bij de HF auto. Terug naar HH-huis was het devies. Maar uiteraard eerst afbieren. Een beetje oponthoud kan dan gebeuren. Het bezoek aan In Den Boekenkast beviel de HH uitstekend. Jopen Witte Kerst, Affligem Blond en een IPA van de Maand ontmoetten Rotterdamse Bitterballen en een glas nootjes. 

Meerle, niet Meer of Minder(hout) voor de deur

De voortekenen waren voorbeeldig. Rond het vriespunt, geen nattigheid en zodoende ook nog eens korting op de benzine.  Waarom zou je dan niet naar de zuiderburen gaan?

De HH kozen ervoor om wel te gaan en aldus geschiedde. Ophalen van HF door HH door middel van gemotoriseerd transport. Ten huize van HF nog even gekeuveld maar dat kon niet al te lang duren want de dag is niet lang en voor je het weet plas je in het donkerwoud.

De rit ging voorspoedig zodat bij de Posthoorn geparkeerd kon worden en ongetwijfeld met heel veel zin werden handen geschud en de niet beste wensen uitgewisseld. Dat het maar prettig zou wandelen.

Meerle uit ging d.m.v. een route. Zowel getallen als gpx staan ter beschikking mist men dit op waarde kan schatten.

Deze was het: https://www.kempen.be/route/monseigneur-eestermanspad

Via en middels punt 73 verlieten wij Meerle maar eerst gig het door en langs landerijen. Natuurlijk is boerenland mooi maar wij wilden meer. Vandaar de ruim 15 km. Eenmaal op pad bleek dat de temperatuur te doen was en zeker als de HH van start zijn gegaan en hun gestage draf is bereikt. Feitelijk kan je dan niets meer gebeuren. Gebeurde er dan niets tijdens deze wandeling? Nou dat zullen wij haarfijn uit de doeken doen. Nee 

Niettemin is deze afstand zeker niet te onderschatten en dient een gemiddelde van ronde 5 per uur

aangehouden te worden wil er sprake kunnen zijn van een succesvolle afloop. De route start in België en voert dan naar Nederland. Het zal niemand verbazen dat het uiteindelijk ook weer terug naar België gaat. Maar daarover straks meer.

Ach, bijgaande illustraties geven heel mooi aan wat er onderweg te wachten staat. Gezien het vele vocht zouden wij niet op de zondagsschoenen gaan, maar dat is aan een ieder. Na vele omzwervingen gingen wij verder als smokkelaars. Maar vanwege het vele eerder genoemde vocht kon het niet over de ellenlange bruggen. Wel dus kunnen wij alvast verklappen. Niet alle borden geven juiste informatie.

De Strijbeekse heide is zowel prachtig als mooi. 

Daar ga je niet voor. Maar de route brengt je langs fraaie vergezichten en vennen die de moeite waard zijn. Op het bekende smokkelbankje (Zwarte goor) kun je dan je waar etaleren waarna de maaltijd verorberd kon worden. Let op: niet altijd zijn de zitbanken droog. Smokkelen deed men in holle boomstammen, maar ook in spullen van en door de militairen. Maar dat was in WO I, lang geleden dus. Toen kreeg de diender ook een dienstfiets. Kom daar nu maar om bij jouw werkgever.

De wereldproblemen maar zeker ook de verkiezingen kwamen in bijna letterlijke zin voorbij. Kort en goed: de HH kunnen u in dit stadium geen bindend advies geven.

Daarna verder en weer terug naar de zuiderburen. Den Elsakker is dan weer Belgisch maar aan de bomen merk je dat niet. Mooi gebied.

Dan verschijnt daar ineens weer Meerle en hoewel een directe benadering mogelijk was ging de route eerst buitenom. Neiietmin komt dan toch het gemeentehuis, de mooie en oude kerk en natuurlijk de horeca in beeld. Klaar voor vandaag

Bieren:

1 x Troubadour Blond

1 x Orval

1 x Tongerlo Bruin

1 x Westmalle Dubbel

Fruit:

1 x portie warm gemengd