Als Leiden niet in last is, komen de HH daar graag

Binnenkort nemen we allemaal afscheid van het jaar 2023. De HH hadden bedacht, dat de laatste HH-wandeling van dit jaar (tevens nummer 50 op deze blog) van een speciaal kaliber zou mogen zijn. Aangezien de stad Leiden daarvoor best geschikt werd geacht, kwam deze route uit de bus:  www.routeyou.com/nl-nl/route/view/12042570/wandelroute/leiden-vestingwerken-singels-poorten-gebouwen-musea-kerken-steegjes-en-hofjes .

En daarbij hoort dan ook een speciale manier van afbieren. Op zijn beurt hoort bij die afbiersessie een ov-reis. De reden daarvoor laat zich niet zo moeilijk raden, vermoeden wij. Kortom met de NS naar Leiden. Tijdstippen en dergelijke zorgden ervoor, dat de HH elkander zo rond 13.00 uur op Blaak de hand konden schudden. Een zorgeloze reis later betraden we een stormachtig Leiden en werd de route tegen de klok in aangesneden. Op weg naar Naturalis en het Pesthuis ontdekten we, dat sommigen geen horeca in een monumentpand dulden. Met deze kennis op zak verlieten de HH het ten westen van de treinstation om te verruilen voor de oostkant daarvan.

Daar werden we getrakteerd op werkelijk alle zaken, die de titel van de route had beloofd. Als kleine aanvulling willen we graag ook molens nog onder de aandacht brengen. Waarschijnlijk werd HF overrompeld door alle indrukken, dat hij regelmatig even een onnodige verandering in de route aanbracht. De bezienswaardigheden leden daar niet onder. Of het door de harde wind kwam, weten we niet, maar er waren onderweg heel veel valfietsen te bewonderen. Net als nepvogels. In volkomen willekeurige volgorde dienden zich verder onder andere aan: het geboortehuis van Rembrandt en idem van Jan Steen;

best veel hofjes (een zeer tevreden bewoonster van 1 daarvan wist te vertellen, dat het er in totaal 35 zijn); steegjes en poorten in allerlei soorten en maten. En nog even vermelden: de Burcht. Overal waren ohs en aahs van de HH te horen. Kortheidshalve beperken we de beschrijving van al het moois. Zeker is in ieder geval, dat er heel veel monumentale zaken in Leiden zijn. Maar ook bijvoorbeeld een speeltuin, waar iemand met een rugzak vol met prei liep te waggelen. De fotosessie in de Hortus was dan weer iets uit een andere categorie. We hadden gelijk geen zin meer om de Botanische Tuin zelf te doorkruizen. Het bijna gebrek aan mandarijnschillen en regen was dan wel weer een reden om blij te geraken.

Dit samen met deze klein bewoonde boom deed ons besluiten het een geslaagde wandeling te vinden. Reeds schemerig was het tijd ons afsluitritueel aan te snijden. HH had daarvoor de keuze laten vallen op de Veste. HF sloot gewoon aan. Het kiezen van een vochtige bierversnapering te aldaar is niet eenvoudig. Daar waar de HH voor kozen bleek telkenmale niet op voorraad. Na deskundige voorlichting werd uiteindelijk gekozen voor Kompaan Sticky fingers, Rochefort 10 en de Noir de Dottignies van de Ranke. De Romige Pindakaas leek ons niet te passen in het dieet. Het prettige bittergarnituur werd op prettige wijze ingevlogen van de overzijde en de kaas/worstplank deed de barkeeper zelf maken. Alles erg smakelijk, zodat de HH voldaan naar huis konden gaan. Tot volgend jaar!