Meer hierover en een soort van uitleg komt later. Om bij het begin te beginnen. Vorige week kondigden we een vrijdagafwezigheid aan. In feite klopt dat, maar het betekende niet dat het een HH-wandelloze week ging worden.
VA kwam namelijk met het lumineuze idee, dat de HH een keer op donderdag zouden kunnen gaan lopen. De HH omarmden de geste met alle vier de armen. Zodoende kwam HH allereerst met een route voorstel op de proppen en daarna richting HF. De omgeving van Vlaardingen-West kon zich verheugen op een weerzien met de HH.
Het parkeerterrein van TOP Vlaardingen was de uitverkoren plek om de auto in de schaduw te stallen en de schoenwissel te doen. Het weer werkte mee en niets kon eigenlijk een mooie middag meer in de weg staan. Voor de verandering weer eens met de klok mee en de Broekpolder verwelkomde ons. De route leidde ons richting de Ruigte met runderen en van de verharde paden af. Helaas voor ons was de waterstand zo hoog, dat we terug moesten naar de vaste paden. Daar maakten de runderen hun opwachting.
Pas nadat twee doorgewinterde wandelaars hadden laten weten, dat de runderen gerust voorbij gewandeld konden worden, was ook HF zover, dat de HH langs het vee gingen. En inderdaad zonder kleerscheuren.
Aan het Bronstijdpad bevonden zich banken in de schaduw, waar op heerlijke wijze de HH hun boterhammetjes aten en overgoten met water. Langs de Aalkeetbuitenpolder op naar de veerboot. Het wachten werd beloond met een gratis overzetten, want de bonnetjes waren op. En zodoende mochten we van de schipper overvaren.
Na het uitstappen kwamen we op de Duifpolderkade en hadden we uitzicht op pleziervaartuigplezier. ook werden we gewaarschuwd voor de Japanse Duizendknoop. De visser dichtbij de bocht van de kade had wat last van niet-bijtende vissen. Helemaal in de bocht van de kade staat zowaar een standbeeld voor Johan Barthold Jongkind. Zoiets verwacht je niet. Niet dat de schapen daar van onder de indruk waren. Grazen was hun devies. De zo te zien oude hond lag heerlijk in de schaduw in de weg op het pad. Uiteindelijk mochten we passeren en werden met een hees blafgeluidje gedag gezegd. Niet lang daarna dienden we wederom een wateroversteek middels een vaartuig te maken. Deze keer ook gratis, maar mochten we zelf de pont bedienen.
Vlekkeloos werd de overkant gehaald en kon de hardloper aan de overzijde de pont naar zich toe halen. Vlak na de uitspanning, waar de HH ooit een biertje dronken, toen men nog niet geopend was, werden de HH ingehaald door de hardloper. Vlak daarna zagen we een vrouw, die zich het lazerus was geschrokken doordat de hardloper niet even had gebald of geroepen. Van ons schrok toen niet meer.
Jongens sprongen van de brug het water in. Gelukkig niet toen de HH de brug betraden. De koek was bijna op. Nog een stukje natuur en kade en daar waren we terug bij de auto, die inmiddels van de volle zon stond te genieten. Druk overleg vond nu plaats inzake waar af te bieren. In maart 2006 waren de HH ook in deze omgeving en toen was er horeca waar Leen een bepaald gedrag vertoonde. Gezien de aanwezigheid van Hertog Jan Weizen te aldaar togen de HH naar Jofel. Samen met een bittergarnituur en nog wat Grimbergen sloten de HH een geweldig mooie trip en dito sfeer af.
