Van uitstel kwam geen afstel

Is het al vrijdag? Ja hoor, jullie mogen weer werd op twee plekken op deze aardkloot gezegd. En dat gold met name voor de HH. Na de laatste 2 wandelingen in zonneschijn werd het tijd voor een derde wandeling in the row in die serie. Eerder werd deze route even overgeslagen, maar nu kwam het er toch van. Met OV naar Rhoon en van daaruit naar Spijkenisse. Een mooi ontmoetingstijdstip te Rhoon werd uitgekozen.

Beide HH kwamen echter niet aan op het afgesproken moment, maar alle twee een metro eerder. Magie alom en het weerzien was er zeker niet minder om. Integendeel. Een reden temeer om aan het begin niet alert te zijn op de route an sich, maar eigenwijs een eerder gekozen pad naar Rhoon centrum aan te houden. Dan nu een notendop verslag van de vele fijne indrukken, die de HH meemaakten.

Gelukkig kon toch deze fraaie kunstuiting aanschouwd worden. Over flexibelheid gesproken. Na een leuke tentoonstelling van oude Citroën-automobielen op naar een zonnige plek voor boterhamnuttiging. Die werd snel gevonden en de lunch was begonnen onder het toeziend oog van diverse schaapjes. Die waren overigens ook met de lunch bezig. Een band was geschapen.

Aan het beging van de Johannapolder koos HH er toch maar voor om geen natte voeten te krijgen. Poortugaal rechtsliggend latend op naar de Oude Maas, die ons zo'n slordige vijf kilometer ging begeleiden. Naast de HH zelve genoten ook vele fietsers en scootmobielers voor de route. HF was overigens erg verguld door de windmee situatie. En gelukkig werden de HH niet voor voortvluchtige TBS-ers aangezien.

Ons genot in de Groene Gordel bestond grotendeels uit een wandelpad over planken tussen poelen, wilgen en slik. Het laatste stuk naar de Spijkenisserbrug ging over een smal pad en langs vrolijk klotsend water. De HH keken uit naar een overzet met een pontje, maar daar kwam niets van in. Dan maar gewoon de brug gebruiken. Na de oversteek gingen de gedachten uit na een mooie plek om lekker buiten in de zon versnaperingen tot ons te nemen.

Langs de Haven van Spijkenisse, de molen en kunstkikkers leidde het lot ons naar het centrum, maar daar troffen we niets geschikst aan. Op naar de metro voor transport naar Rotterdam.

We noteerden nog deze mededeling, HH prees koopwaar aan en met hulp van een rokende dame met hoed ging het op naar de rails. De metro werkte mee, wellicht mede door de paspop. Het afbieren zouden we graag bij Café Walenburg doen en gelukkig was men inschikkelijk.

De HH konden buiten zitten. Dat werd een erg aangenaam vertoeven. Onder het genot van zon, vochtige versnaperingen en een kaasplank konden we geanimeerd van gedachten wisselen met diverse personen. Met een gepast ritueel namen de blijde HH afscheid van elkaar met een wederzienwens daar aan vastgeplakt. 

Als dat toch eens Pern(is) ....

Deze vrijdag is toch weer anders dan de vorige. Een opvallend verschil is de datum maar net zo opvallend is de andere aanrij route. Maar eerlijk is het langs: eerst deed HH een ophaal bij HF waar vanwege aanstaande verjaring een present werd overhandigd maar let op: morgen uitpakken.

Tevens werd gekeuveld over tuinieren en met name het verminderen van
dergelijke activiteiten. HF had intussen op verschillende zitmomenten aangegeven er vandoor te willen gaan. Maar ho ho, niet zonder HH. Nou daar gingen we dan.

Goed opletten want Pernis heeft zich op de wegenaanduidingen goed verborgen gehouden dus dat vergt behoorlijk wat attentie. Maar omdat de HH altijd minimaal maar ook maximaal per twee zijn viel dat ook weer te verdelen.

Eenmaal aangekomen viel de gesuggereerde parkeerplaats ons niet op, ook al was in de omschrijving vermeld dat je op de parkeerplaats kunt parkeren. Derhalve had heel Pernis de mazzel om na al die jaren weer eens een HH-ritueel van dichtbij mee te mogen maken.

Nou, de rituelen waren uitgevoerd en daar gingen zij, niet op de hoogte van wat komen ging. Langs de A15 linksaf en parallel. Altijd mooi om de beschaving als begeleiding te hebben, alleen maar natuur is ook weer zoiets

Niettemin moest er toch door middel van 90 graden genoemde A15 worden doorstoken en ging het aan de andere kant verder. En dan ineens hoor je het: de stilte. Hoe aangenaam de HH hierdoor werden verrast kunnen wij alleen maar omschrijven. 

Tja, de contouren van Slot Valckesteyn moet je hier zelf verzinnen, maar toe maar, het zou kunnen. Twee meisjesdames hadden ook interesse in deze locatie dus konden wij een heel klein stukje min of meer met elkaar erop af. De buitengebieden zijn heel natuurlijk en prachtig met water partijtjes en vele sloten. Hoewel de bebouwing echt niet ver weg is.

Hoogvliet diende zich aan en hoewel de maker van deze route perse wilde dat we het kerkhof volledig omwandelden deden wij dat ook maar. 

Tja, hoe nu terug naar Pernis? Nou dat bleek een kwestie van de route uitlopen, weer een stuk langs die
prachtige A15 en toe maar ook een roltrap was voor de HH beschikbaar. Wij minden our steps en kwamen ongedeerd boven waarna het feitelijk een grote neergang was en bleek naar de auto.

Vandaar gingen wij min of meer buiten zitten in onze inmiddels vaker bezochte voetbaltempelafgeleide kroeg alwaar wij drank maar zeker ook voedsel kregen. Bij het afrekenen kreeg HF te maken met de bekende babbeltruuk maar tussenkomst van HH voorkwam erger.

Tot dusver.

Oude of Nieuwegein: lachen blijft het

Een week waarin van alles gebeurde, past een vrijdag ook gewoon. En aangezien er bij beide HH ruimte was om te gaan wandelen met elkander, moest en zou dat er van komen. HF niet-electriek naar HH en te aldaar deed VA sierlijk de voordeur open voor HF; als blijk van herkenning en zo. HF was dankbaar.

HH weigerde een bepaald kledingstuk mee te nemen en samen waren de HH het er over eens, dat soms dingen al dan niet dwangmatig zijn. Dit gezegd hebbende ging de reis naar Nieuwegein en omgeving. Dit is de route en HF dacht dat het leuk en passend was om twee keer een veerpontoversteek te maken. Als achterlaatplaats voor HF-auto koos deze de Bovenmonde te Nieuwegein. HH vond het frappant, dat HF in IJsselmonde woont. Bij gebrek aan bankjes de schoenenwissel al zittend in de auto gedaan en toen hoepla de zon in.

HF niet, maar HH wel boterham etend. Uiteraard was HF daar confuus door en zorgde, voordat er nog geen honderd meter gelopen was, voor een eigen inbreng.

Snelle correctie leidde achter huizen over de dijk naar de veerpont. Wat een geluk: het vaartuig inclusief de chauffeur lag voor ons klaar. Een korte maar resolute oversteek was het gevolg. Aan den overzijde aangekomen bleek het gebied waar gevliegerd werd een pont waard. Onverschrokken kon Vianen daarna binnengedrongen worden. Of we wilden oppassen voor vrijwilligerswerk en padden met trek. Waarom niet. De dijk buiten en rond Vianen heeft te maken met lage ligging van veel plaatsen in ons land leerden we. Mooie uitzichten overigens vanaf daar!

Zonder aandoening van de Toekan, maar wel er langs, deden we onze herintrede in de bebouwde kom. Dat ging gepaard met een enorm buitenzwembad en een ontmoeting met een verstoppoes. Na de keermuur met wapen was er sprake van een niet-verstoppoes; integendeel.

Ook integendeel: de kreet "zie het verschil" op een muur. DE HH zagen geen verschil. Wel bestond er belangstelling naar het antwoord op de vraag of er te Vianen wellicht een pand staat, waar tegen betaling acties worden ondernomen. Nergens het antwoord. Wel een protserig pand.

Genoeg Vianen en daarom weer pontwaarts. Zelfde situatie als aan de overzijde. Aldaar aangekomen een bewuste aanpassing van de route. Langs schipperskinderen en Museumwerf ging het. Na het bezoek van de kerkkapel werd het duidelijk wat de gein in Nieuwegein inhoudt: men verft een brief groen en noemt het dan "Oranjebrug" . Lagguh. Via een nette wijk op naar de Voorhavendijk en tevens bewandeling daarvan. Opa verloor Nijntje van zijn kleinkind, maar gelukkig niet onopgemerkt. De wandelmevrouw en de HH riepen de opa tot orde. Daarna wilde de wandelvrouw veel van ons weten, terwijl zij over haarzelf ook geen doekjes wond. Maar haar tempo lag iets hoger zei zij. Terugkeer in de bebouwde kom werd ons desondanks niet verhinderd. Nog even tijd om wat wetenswaardigheden buiten uit te wisselen en daar was de Bovenmonde weer. Via Lopikerveld op naar de Loet, waar de HH, enige tijd als enige gasten, een waardige afsluiting konden organiseren. Een schaal bitterballen en een scala aan biertjes verhoogden de feestvreugde.