Nr 100 - 3: veel mooier wordt het niet

Soms is het handig om je lievelingskleur te benoemen. Hier kunnen mooie conclusies aan worden verbonden. Gaan wij niet doen maar het is een mooi en handig weetje. Groen is mooi bij het wandelen, onder een blauwe hemel en toch genoeg schaduw voordat het allemaal teveel wordt. En het is bekend, als de te in de maand zit kun je de geldpas beter thuis laten.

Wij daarentegen troffen elkaar op de metroplek geheten Capelse brug. Dit is niet vanwege het water.

De een kwam en ging te voet met een deel metro en die ander ook. Dat kan geen toeval zijn en laten we niet onsportief doen, we hadden dit gewoon met elkaar zo afgesproken.

Het was reeds een warme dag en dat zou alleen maar nog meer worden. Vandaar dar wij rond half twaalf in de buurt van de 's-gravenweg richting de stad gingen lopen, waar wij een mooie mix van oud en nieuw geld aantroffen, maar op tijd bij het Kralingse bos de schaduw kregen. Er werd iets met paarden gedaan en HF zou daar meer vanaf kunnen weten.

Als je ziet wat daar allemaal kan met paarden dan wil je vanzelf doorlopen en aldus deden wij dat ook.

Langs een kinderboerderij met damherten en een volledig de weg kwijt zijnde ooievaar konden wij de boszoom doorsteken en gingen de wijk prinsenland en het lage land door. Wat het verschil in hoogte is kunnen wij niet uitleggen. Wel doorkwamen wij kunst met beton en eilandgevoel. En warempel, betreding kon alsmede ontsnappen. Nee, wij sloven ons niet extra uit voor onze luisteraars.....

Via een mooi bospad werd een eetgelegenheid gevonden en dat viel mooi samen met ons hongergevoel. Dus waarom wel? Heerlijk gegeten en gedronken hoewel het onderling keuvelen daarmee niet stopt.

Het schollebos dreigde zich bloot te geven en wij gaven daaraan toe. Niets dan bomen, water, paden en zoiets steeds opnieuw. Wanneer je zoals wij hierop letten dan kun je ook het bos weer verlaten en gaat het uiteindelijk volledig langs het water terug naar wat wij maar het horeca hart van Capelle noemen.

Onderweg zie je diverse verschijningsvormen van mensen met handicaps die toch de natuur ingaan en daardoor toch op hun manier lekker bezig zijn. Als laatste komen we dan nog door een nieuwe woonwijk waar een van de HH nog naar een woning belangstellende. 

Voorzichtig met oversteken (2x) en zie daar: de horeca

Wij zochten een plek niet onder de zon en ook dat ging voortreffelijk.

Voor nu en de komende weken i.v.m. de NAVO top geen bijdragen, wij hebben een geheime missie gedurende deze periode.

Na Hemelvaart komt weer iets anders

Allereerst nog even memoreren de HH het geweldige Hemelvaart-vertoeven in La Roche en Thorn. Geweldig was het en niet alleen omdat het weer ons gunstig gezind was. Er deden zich de afgelopen dagen dingen voor, waardoor sommige dingen niet doorgingen. De val van onze regering noemen we, maar de echte dingen houden we voor onszelf. Flexibel als de HH daar zijn, werd er toch een wandeling gedaan en wel in Rotterdam-Zuid. Ziedaar.

HH meldde zich ten HF-huize en vrijwel direct kon de wandeling beginnen.

Even schoentwijfel bij HH, maar toch maar zo. Onder het spoor door elkaar bijpratend over perikelen en toen, na rood sein voor de chloortrein en flinke tegenwind, zowaar al het eerste stukje groene wandeling. Diverse andere groene onderdelen gingen de revue nog passeren.

Bij het betreden van het eerst volgende stuk werden we begroet door een enorm uit de kluiten gewassen konijn. En nee, geen Vlaamse reus. Ook hier en der verbazingwekkend veel watervogels met kroost. Gelukkig konden we ook nog kennis maken met veel woonbebouwing van allerlei pluimage. Even wachten voor de stadsbus, met als vervolg een bouwsel, wat wellicht als springplank naar ergens toe kan worden beschouwd.

Na wat verbazing inzake Dante's tandentoestand, wees HH even aan hoe het eigenlijk zit. De man en zijn hond trokken zich daar niet veel van aan. Ook al had de stern moeite met de tegenwind. Maar op de foto wilde het dier niet. Langs de onzichtbare spoorweg op naar het wel zichtbare station van de NS genaamd Rotterdam Lombardijen. Daar waar HF ooit woonde, kwamen er zowel bij HH als HF zelf wat herinneringen naar boven. De meneer, die aan de Achterkreek woont, had zo te zien een leuk speeltje van zijn vrouw gekregen.

Gemonteerd op de caravan kon hij met de afstandsbediening de sleurhut heen en weer laten gaan met als doen parkeren naast het huis. De HH wachtten het resultaat niet af. Toen de Bommelerwaard in. HF memoreerde nog het trieste voorval van begin dit jaar in deze wijk.

We zagen nog ontsnapte soldaat uit de Verboden Stad en het betreden van 1 van de wijkparken van IJsselmonde werd een feit. Het laatste stuk groen bevatte onder andere een viertal voor ons uit dames en uitzicht op de achterzijde van al dan niet bekenden van HH en\of HF. Luttele meters verder was de koek op en scheidden de wegen der HH.

 

Dag vijf en dat voelde ook zo

Oh zeker weten. Vandaag alweer de laatste. Daarom was er na het ontbijt sprake van opruiming en auto inpakken. Blijft lastig op een dergelijk schuine helling. 

Daarna op pad richting Maastricht voor een bijlading van de accu. Superchargers zijn echt superchargers. En deze keer met koffie e/o thee

Na een wel heel kort bezoek was de doel lading bereikt en stopten wij pas weer in Thorn voor een afbouw-wandeling om af te bouwen

Lunch mee en op pad. )Voor 3 euro parkeer je hier de hele dag).

Waarom Thorn ook bekend staat als een wit stadje wordt duidelijk maar was ons reeds bekend, waarvan dus aan de rand van het dorp de lunch werd gebruikt bij een Jan-boom.

Wij deden bovenstaand deel van de route maar er kan extra worden gelopen bij e langs de maas.

Prachtige wandeling en bij Kessenich werd de motte bewonderd alsmede de kerk. Leuk kerkdorp.

Hierna is het kort langs de provinciale weg maar daarna echt de natuur in. Dit stuk herbergt ook een deel van het grenslandpad. Het was zeer nat omdat het in feite een oude bodem van de Maas was, volgens opgave nagenoeg altijd nat.

Uiteindelijk komen de contouren van Thorn weer in zicht waarbij wij onder het genot van een heerlijk zonnetje genoten van het laatste biertje. Daarna naar huis waarbij wij zeker niet de enigen waren maar behalve wat afremmen zo nu en dan toch redelijk vlot thuis.

Het was weer een super verblijf in de Ardennen en wij sluiten af met: Op naar volgend jaar weer

De vierde vieren

 

Net als de voorgaande dagen werden de HH 's morgens wakker. Ook de rest van de rituelen vonden plaats. Het grootste verschil zat um in de weersverwachting. Een temperatuur van pakweg 25 klein nulletje C voorspelling alsmede flinke vochtige regenbuien al dan niet voorzien van onweder.

Zodoende waterkerende middelen mee. Vecpré was 1 van de doelen, die wandelend bereikt moesten worden. Zodoende westwaarts en op verzoek van HH met de klok mee. Eenmaal buiten was er letterlijk een warm onthaal.

Het eerste gedeelte kwam bekend voor, aangezien dat vorig jaar, weliswaar in tegengestelde richting, al gedaan was. Klimmen was het devies. Overigens deed HH een act of kindness: hij doneerde HF een steunstok. Aansluitend al snel onbekend terrein. En tegenliggers. En een boom met toeziend oog.

De mountainbikers daalden met ware doodsverachting het grindpad af en de vader vroeg het meisje te remmen. Enige verwarring bij de HH, maar het pad bleek er toch te zijn. Of er causaal verband was, is niet duidelijk, maar op het moment, dat we vier andere wandelaars ontmoetten, begon het flink te regenen. De regenwerende attributen werden ingeschakeld. Hoewel veel meer hemelwater beloofd was, bleef het voor de rest van de dag bij dit buitje van een minuut of vijf. Nu volgde er een tricky afdaling naar een beekje. Bij dit watertje aangekomen, diende zich dit enorme steile pad aan.

HF leefde in de veronderstelling, dat we die moesten trotseren. Enorme blijdschap deed zich voor, toen HH (reisleider vandaag) liet weten dat daarvan geen sprake was. Bloedruk en hartslag van HF daalden drastisch. Het verboden toegang pad leidde ons en het beekje naar een enorme camping. De daar aanwezige picknicktafel kwam uitstekend van pas. En niet alleen voor de HH. Ook voor het aardige stel, dat hun tent en toebehoren hadden ingepakt en zo terug naar Nederland zouden vertrekken. Gevieren werd van de lunch genoten. Voor ons ging het nu op naar de Ourthe, waar volop gekanoot werd.

In kleine etappes afwisselend doorgaande weg en natuur. Onder andere op een pad, dat niet bedoeld is als depot voor Redbull. Wel kwamen we bij een beekje, dat redelijk steil naar beneden ging. De gpx-begeleiding zaaide verwarring, maar de HH overwonnen dat.

In principe waren we nu bezig met het afsluitende stuk van de wandeling van vandaag. Bij een volgende camping was het de bedoeling, dat we vanaf daar langs de Ourthe zouden gaan. Maar door bomenkap op grote schaal werd daar niet een stokje, maar boomstammen en takafval voor gestoken. Het enige alternatief was terug naar de provinciale weg en die volgen tot in La Roche. Eenmaal daar aangekomen zochten en vonden we onze toevlucht bij de reeds twee keer eerder verkozen "le Carrefour" en wel in de schaduw, want de zon was meedogenloos gaan schijnen. De erg vriendelijke bediening en de versnaperingen waren een verademing. Als avondetenplek werd gekozen voor het terras van het Turkse restaurant. Pitta's met gemengd vlees, een saus en een grote hoeveelheid groenten smaakten ons uitstekend. Als sluitstuk van de dag de afdroogfinale van de Champions League en de laatste avond van deze editie van onze Hemelvaarts trip zat er op.