De laatste van 2022

Een paar weken geleden opperde HH het volgende: de laatste wandeling van dit jaar zou eigenlijk eentje met een apart cachet moeten worden. HF kon zich volkomen vinden in dit lumineuze plan. Na het gooien van diverse dobbelstenen viel de keuze op Oh Oh De Haag. HH wierp zich desgevraagd op om een passende route te maken, waarbij HF het heel prettig zou vinden als Chinatown aangedaan zou worden. En zo geschiedde. Uiteindelijk werd dit gelopen.

Met de auto en schoenwissel? Nee, openbaar vervoer en een biertje extra na de wandeling was het plan. En daar hielden de HH zich aan. Het weer op de dag zelf was dusdanig voorspeld, dat normaal gesproken de sessie afgeblazen zou zijn geweest, maar nu niet. Paraplu's mee en vanaf Rotterdam CS samen op pad.

De trein had als eindstation Den Haag CS en daar stapten de kloeke HH uit. Het station verlaten ging via de voorkant en daarna richting het Haagsche Bos. Aangezien er direct sprake was van regentoediening werden de pluutjes uitgeklapt. Het weerzien met het Bos riep wat herinneringen op. Bij HH onder meer aan Oor. Na een My Little Pony en wat kunstzinnige kleipaddenstoelen werd het bos door de HH verlaten. Een tweetal andere sujetten deden dat ook. Afgezien van een fiets met drie zadels verliep de wandeling naar de Nieuwe Veenmolen vlekkeloos. Overigens had HH inmiddels wel vastgesteld, dat het gestaag regende.

Bij de Vincent van Goghtunnel kwam het gesprek weer op oor. Diverse zienswijzen op de heer van Gogh passeerden de revue. Na het IJsbaanpad leerden we dat Nicolaas Beets schrijver en dichter was. Later tijdens de wandeling bleek hij slechts alleen schrijver te zijn geworden. Gedurende de rest van de wandeling werden heel veel parken aangedaan (hoewel bij Vreugd en Rust stond dat het Parkweg was) en zagen we best veel hele mooie en speciale uitvoeringen van het merk Citroën.

Vinden de HH leuk. Ook varkens en een hert ontbraken niet. Ons inziens is het ook wel nuttig om nog even te laten weten, dat niet alleen Den Haag, maar ook Voorburg, Leidschendam en Rijswijk werden aangedaan. Omdat aan de overzijde van de Vliet een statig pand de titel "In de Wereldt is veel Gevaer" droeg, gingen de HH onder een viaduct de boterhammen verorberen. Een erg oplettende wandelaar wenste ons een smakelijk eten. Na een stuk langs de Vliet tot aan Drievliet staken we deze weer over. Het stukje Hoekweg biedt aan de bewoners van diverse huizen daar de mogelijkheid om zelfs met regen droog buiten te zitten.

Op de grens van Den Haag en Rijswijk op de Broekslootkade leek het alsof een jongentje in zijn plastictas regen probeerde te vangen. Het pad naar Oud Rijswijk was nu ingeslagen. Daar leerden we dat naast magere, halfvolle er ook volle evangelie bestaat. Nu op naar het Laakkwartier.

De vastzittende bestelbus werd in ons bijzijn bevrijd. Op de Laakkade was er even sprake van splitsing van de HH, maar dat was van korte duur. In de buurt van en op de Neherkade was het ongezellig druk met verkeer. Eenmaal overgestoken kozen de HH voor de Waterloop. HH wist te vertellen, dat de Mega Stores daar in de buurt niet lopen. De HH dus wel. Met zicht op Den Haag HS station misten we een aanduiding, zodat we én een aangereden/omgevallen scooter zagen en we een stuk terug moesten. Onder HS door was de bedoeling altijd al geweest.

Vervolgens de Stationsweg volgen richting Wagenstraat. De Dunne Bierkade deed ons hart weer opbloeien door de goede herinneringen aan een verblijf daar in een mooi biercafé. En toen was het de beurt aan Chinatown. Een stukje Grote Marktstraat om uiteindelijk net niet op Spui, maar wel Lange Poten en Plein bij Leopold naar binnen te gaan.

Daar verwenden de HH zichzelf door het bestellen van bitterballen en nacho's. Uiteraard kwamen mooie bieren aan de beurt om verorberd te worden. Door de Herenstraat droog naar Den Haag CS vanaf waar nog een prettige terugreis kon beginnen. Een fijne afsluiting van deze wandeling en onze wandelingen van dit jaar. 

Op zoek naar het hoofd van het Bos

Eigenlijk niet eerlijk dus. Want deze wandeling was al eerder uitgezocht zodat de HH deze week meer dan genoeg tijd over hielden voor andere zaken. Zo was HH op zoek gegaan naar verbindingselementen om telefoons aan voorruiten e.d. te kunnen bevestigen. En warempel, gelukt nog ook.

Vandaar dat ten huize van HF, waar de dame zich niet vertoonde, een overhandiging kon plaatsvinden zonder het gebruikelijke gedoe deze keer. Verschil muss sein.

Daarna op pas, waarbij HH aangaf dat een van de redenen waarom hij toch een soort van rond tienen was gelegen in het feit van de voorruit bedekking. Altijd handig als temperaturen gaan code-geel.

Niettemin was er zin an en via een mooie en vrij directe aanvliegroute kwam Oudenbosch in beeld waar we min of meer op de route parkeerden, maar wel dusdanig dat langslopen geen probleem zou geven. Andere schoenen en bij HH ook de muts. Dat gaf direct een heel ander aanzien. De keuze was snel gemaakt, direct over het spoor zou het gaan. Bij HF was niet direct sprake van herkenning maar volgend HH kwam dit nog. Enfin, wandelen met de kou is eigenlijk niet anders dan zonder. Alleen de zon zorgde voor verdraaid nog an toe. (maar niet voortdurend). Min of meer konden wij stellen dat de temperatuur zelfs aangenaam was. Bij Bosschenhoofd zie je dan ook een kerk en wat momenten later kun je naar links.

HF kwam op het idee om naar binnen te gaan en dat ging prima en zonder hoofdbrekens. Het interieur kun je het beste op de laten inwerken, zo ook het waarom van de persoon in kwestie waar hier nogal alles om draait. Wij waren er klaar mee en trokken verder.

Voor de route verwijzen wij naar bijgevoegde inform
atie.

Op dit moment kon HF aangeven dat het begon te dagen. Het woord Seppe en de bijbehorende omgeving sprak hem tot de verbeelding. En wel zoveel dat we samen het gevoel kregen dat het nu dan ook tijd was om verder te gaan. De natuur kun je niet laten wachten.

Spoorlijnen, nog een trein, zoiets beheerst hier wel de route. En een trefzekere afsluiting ter buitenhouding van onbevoegden was nauwelijks op te merken, maar dan is buiten de scherpzinnigheid van de HH gerekend. Ons ontgaat vrijwel niets.

Prachtige natuur met een klein misloopje maar directe correctie zorgde ervoor dat wij de route vervolgden. Naar Oudenbosch zou het gaan, voor ons een meevaller gezien de parkeerplaats van ons vervoermiddel. Over de lunchplek niets dan lof. Wat een mooie voorziening had men getroffen voor de HH.

Via een totaal onverwachte kant kwamen wij dan al aan in Oudenbosch met de blik op de replica maar wacht, we wandelen eerst weer via het spoor, met i.d.d. nog een trein. Zodoende lijkt het of je van de plaats wordt weggevoerd en feitelijk berust dit op de waarheid. Maar een leuk ommetje is nooit weg en zodoende kwamen wij erachter dat je hier kunt rondvaarten. Was ons niet bekend. 

IJsvissers hadden hun dan niet maar wij wel. Gelukkig kunnen wij wel melden dat de bekende winkelketens ook hier aanwezig zijn, al dan niet bij elkaar. Wij maakten dat we weg kwamen en wederom lukte het aardig om de replica te omzeilen, dan maar naar de auto.

Wat we wellicht nooit eerder hebben verteld maar wij verwisselen dan opnieuw van schoeisel. Dit ook om eventuele sporen te wissen.

Hoewel 7Bergen er alles aan doet om de HH buiten te houden hadden wij zo plek bij de bakkerij en begon het grote genieten. Bieren waren er maar ook voor de HH nieuwe happen in de vorm van aardappels en bugles met kaas. Eet smakelijk. Een topdag daarom.

Wetenschap en geloven; dat kan goed samengaan tijdens een wandeling

 Net als de HH overigens. En na de verfrissende wandeling van vorige week in het Brabantse werd het wel weer eens tijd om volkomen vrijwillig en zonder enige dwangmatigheid de benen in de buurt van Utrecht en de Bilt aan het werk te zetten. En ja, De Bilt daar moest toch even bij het KNMI aangeklopt worden inzake de verlaging der temperaturen en aanverwante zaken. Na rijp beraad besloten Route You en HF dat de keuze op deze route zou kunnen vallen: https://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/6752358/wandelroute/wandelen-met-een-rustplaats.

Dit werd door HH beaamt. Dientengevolge klopte HF rond de klok van tien bij HH aan. Daar trof hij naast HH zelve ook VA aan. Deze dame was enorm bezig een kerstboom van allerlei aanhangsels te voorzien. Het resultaat konden de HH niet afwachten en zodoende werd de reis naar Utrecht aangevangen. Als startplek had HF gekozen voor een parkering aan de Professor Zonnebloemlaan. Helaas kon de naamgevende heer niet in levende lijve aanwezig zijn. Desalniettemin vrolijke schoenwisselingen en een mooie start, wat eigenlijk direct een vreugde verhogende blik op een oud stuk blik opleverde.

Van het begin af aan werden we overspoeld met bankjes, maar het was bij lange na nog geen lunchtijd. Een stukje verlaagde woningen zorgde bij de HH voor een aangename verrassing en dat ongeacht de staat van de huizen. De hond binnen vond het niet nodig om de achterpoten op de grond te laten rusten, maar de tegemoet komende meneer kon gegniffel niet onderdrukken.

Na wat kunst en het gevangenisgebouw werd een plein aangedaan, wat herinneringen opriep. Aan eigenaren van fietsen was een dringend verzoek gericht aangaande stalling en vervanging van fietsenrekken. Niet iedereen had dat gelezen. De samensteller van de route had als rustplaats en onderbreking aangeraden om een bezoek te brengen aan het Spoorwegmuseum. De HH dachten daar anders over, zodat sneller de Maliebaan werd bereikt. Maar vlak daarvoor nog even gekeken naar het standbeeld van burgemeester Reiger.

Later meer zaken i.v.m. reiger. Op de baan kozen de HH voor de zijde zonder kunst en voertuigen, die wellicht uit het Spoorwegmuseum zouden hebben kunnen ontsnappen. Hoe dan ook, op naar de Emmalaan, waar in de buurt de HH ooit in de rozentuin hun bammetjes nuttigden. In het park werden drie honden en een clubje studenten uitgelaten. Hierna hadden we een bezoekje kunnen brengen aan het Rietveld-Schröderhuis en/of het Huis van Ravesteyn, maar deden we niet.

Na een kazerne, het oversteken van de Weg tot de Wetenschap, langs het zwembad en het Oude Tolhuis werd de reis voortgezet (zonder betaling) onder de snelweg door. Op weg naar het Science Park werden we luidkeels toegesproken door twee ganzen boven op een boomstam. HH probeerde nog, tevergeefs, naar de vogels toe te vliegen om nader kennis te maken. Niet lang daarna een ontmoeting met een reiger. Normaal gaan de reigers er vandoor, maar deze stond geobsedeerd ergens naar te turen. Niet veel later bleek dat een muis te zijn, die vrij snel na de vangst de binnenzijde van de reiger mocht inspecteren. Bij binnenkomst op het voornoemde park werden we overstroomd door studenten. Unaniem besloten we, dat de wetenschap absoluut niet van hen afdroop.

Wel was het tijd voor onze lunch. Uit de aangeboden bankjes werd een keuze met een rugleuning gemaakt. Door de temperatuur een korte onderbreking. De kebabkerel en diens buurman deden zo te zien goede zaken. Een nep 3d-fiets ter vermaak en bij de botanische tuin ons eerste fort van deze dag. Net als ieder volgende niet te bezoeken. Van het klimtraject daarna mochten we geen gebruik maken, zodat we ongetraind onder de snelweg door moesten.

In De Bilt werd HH prettig getroffen door dit huis en niet op de laatste plaats door de naam. Na een stukje park, kinderopwachtende ouders, een voormalig lunchplekje liepen we al snel weer buiten het dorp. Fort nummer twee doemde op. Op de Voordorpsedijk bestond het welkomstcomité uit drie oud-vakantiehuisjes en twee pony's. Om het drukke spoorwegverkeer van dichterbij te kunnen meemaken werd gekozen voor onderdoorstekeing van de A-27. Bij de B&B kan men vast veel genieten van voorbijkomend auto- en treinverkeer.

Wij verder door langs fort nummer drie. 's Ochtends waren we met de auto al langs Mevrouw Peer gereden en nu mocht dat te voet ook een keer. Voorbij het voortgezetonderwijsgebouw mochten wij beoordelen of wij geloofden dat het sprekende jongetje met grappige uiterlijke kenmerken 16 jaar was. Nog eventjes en toen was de wandelkoek op. Tijd om naar Nieuwerkerk te gaan om daar het ons altijd zeer gunstig stemmende etablissement op te zoeken voor de nazit. Daar volgde een fijne afsluiting van een fijne dag.

Op zoek naar geluk en gevonden

De HH hadden er zin in. Al in een vroeg stadium werd besloten te alwaar we zouden gaan. Daarna altijd weer de vraag hoe laat dan vertrekken. Dat werd zo rond 10 uur precies. Op voorhand ligt de beslissing van welke auto (het is altijd een Citroën) vast alsmede wie er het stuur en bijbehorende pedalen bedient.

HH was het klosje zodat 10 uur een gepaste aanbeltijd was ten huizen van HF.
Daar trof hij wel genoemde HF aan maar de vrouwe had zich om bepaalde redenen afgezonderd. Op enig moment dan ook weer niet.

Na werkelijk afgesproken te hebben dat wij een fijne wandeling zouden doen ging het op pad. Toen bleek pas hoe gevaarlijk dichtbij huis deze route zou beginnen. Maar daar was nu niets meer aan te doen. Als de HH a zeggen volgen die andere 25 vanzelf.

Bij Oosterhout bleek dat er sprake was van onderliggende kennis. Zodoende reed HH direct een parkeer op maar de keuze stress veroorzaakte een extra rondje. Die andere onderging dit met zichtbaar plezier en tekenen van herkenning. Natuurlijk hebben wij onderweg de tactiek voor het NL-elftal besproken en doorgegeven aan de bondscoach. Hij was er content mee.

Eindelijk van start en gezien het tijdstip was het niet meer dan gepast dat HF de omtrek van de route bepaalde, hetgeen overigens deze betrof:

https://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/6906335/wandelroute/weinig-verkeer-in-breda-en-omgeving

Wandelen kunnen wij als geen ander dus de vaart erin en de beentjes het werk laten doen. Overigens was het vandaag echt kouder dan de voorgaande maar dat heeft met het jaargetijde te maken bleek later. De Vrachelse Heide hoewel niet geheel onbekend bleek ook een mogelijke interesse van een heer P uit Rusland te hebben vandaar dat het leger hier ook paraat was. En naar zeggen kwam de rest ook wel.

Via de natuur en een enkel spatje werd dan toch vaarwel gezegd aan de heide en ging het naar Teteringen, voor de HH tot nu toe onbekend maar ongetwijfeld vaak onderwerp van gesprek. De plaats kun je van Noord naar Zuid doorsteken, via een kerk maar niet via horeca. Dan niet.

Via echte nieuwbouwwijken en waterpartijen werd een vaarwel bereikt van onderhavige plaats en alweer bleek dat er meer niet dan wel in de direct omgeving van de kerk woonden. Niettemin waren de HH aangenaam verrast hoe men hier te werk ging. Hulde

Dan Breda. Later bleek dat wij zo in deze omgeving al eens waren geweest maar bij binnenkomst hadden wij dat niet direct door. Dus langs bepaalde type bewoning, bij een bankje naast de super de boterhammen gedaan en hup, weer door. Dat betekent onherroepelijk dat op enig moment afscheid dient te worden genomen van Breda maar toch nog een moment van herkenning toe de kinderboerderij werd aangekondigd. Nu hoefden wij echter niet door en langs de dieren maar ging het buitenom.

Volkomen onverwacht volgde een lesje in Breda
se geschiedenis uitgebeeld middels zaken in de wei. De ene keer zonder en de andere keer met water. Voor ons een wijze les. Ga niet naar Breda tenzij je een hoed en een rand hebt.

Vanaf nu was het door en langs de weilanden onverhard, daarna verhard en daarna verhip daar is de auto alweer. Wat te doen met de wandelschoenen? HF stelde voor deze om te ruilen voor gewoon schoeisel en aldus en ziezo. Daarna kon de belangstelling worden omgeprogrammeerd richting horeca.

Dat trof, want die was hier.

Wij namen een garnituur die niet overdreven bitter was maar niettemin diende Brugse Bock, La Trappe en Maredsous te zorgen voor doorslikking.

Een mooie dag weer