Net als de HH overigens. En na de verfrissende wandeling van vorige week in het Brabantse werd het wel weer eens tijd om volkomen vrijwillig en zonder enige dwangmatigheid de benen in de buurt van Utrecht en de Bilt aan het werk te zetten. En ja, De Bilt daar moest toch even bij het KNMI aangeklopt worden inzake de verlaging der temperaturen en aanverwante zaken. Na rijp beraad besloten Route You en HF dat de keuze op deze route zou kunnen vallen: https://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/6752358/wandelroute/wandelen-met-een-rustplaats.
Dit werd door HH beaamt. Dientengevolge klopte HF rond de klok van tien bij HH aan. Daar trof hij naast HH zelve ook VA aan. Deze dame was enorm bezig een kerstboom van allerlei aanhangsels te voorzien. Het resultaat konden de HH niet afwachten en zodoende werd de reis naar Utrecht aangevangen. Als startplek had HF gekozen voor een parkering aan de Professor Zonnebloemlaan. Helaas kon de naamgevende heer niet in levende lijve aanwezig zijn. Desalniettemin vrolijke schoenwisselingen en een mooie start, wat eigenlijk direct een vreugde verhogende blik op een oud stuk blik opleverde.
Van het begin af aan werden we overspoeld met bankjes, maar het was bij lange na nog geen lunchtijd. Een stukje verlaagde woningen zorgde bij de HH voor een aangename verrassing en dat ongeacht de staat van de huizen. De hond binnen vond het niet nodig om de achterpoten op de grond te laten rusten, maar de tegemoet komende meneer kon gegniffel niet onderdrukken.
Na wat kunst en het gevangenisgebouw werd een plein aangedaan, wat herinneringen opriep. Aan eigenaren van fietsen was een dringend verzoek gericht aangaande stalling en vervanging van fietsenrekken. Niet iedereen had dat gelezen. De samensteller van de route had als rustplaats en onderbreking aangeraden om een bezoek te brengen aan het Spoorwegmuseum. De HH dachten daar anders over, zodat sneller de Maliebaan werd bereikt. Maar vlak daarvoor nog even gekeken naar het standbeeld van burgemeester Reiger.
Later meer zaken i.v.m. reiger. Op de baan kozen de HH voor de zijde zonder kunst en voertuigen, die wellicht uit het Spoorwegmuseum zouden hebben kunnen ontsnappen. Hoe dan ook, op naar de Emmalaan, waar in de buurt de HH ooit in de rozentuin hun bammetjes nuttigden. In het park werden drie honden en een clubje studenten uitgelaten. Hierna hadden we een bezoekje kunnen brengen aan het Rietveld-Schröderhuis en/of het Huis van Ravesteyn, maar deden we niet.
Na een kazerne, het oversteken van de Weg tot de Wetenschap, langs het zwembad en het Oude Tolhuis werd de reis voortgezet (zonder betaling) onder de snelweg door. Op weg naar het Science Park werden we luidkeels toegesproken door twee ganzen boven op een boomstam. HH probeerde nog, tevergeefs, naar de vogels toe te vliegen om nader kennis te maken. Niet lang daarna een ontmoeting met een reiger. Normaal gaan de reigers er vandoor, maar deze stond geobsedeerd ergens naar te turen. Niet veel later bleek dat een muis te zijn, die vrij snel na de vangst de binnenzijde van de reiger mocht inspecteren. Bij binnenkomst op het voornoemde park werden we overstroomd door studenten. Unaniem besloten we, dat de wetenschap absoluut niet van hen afdroop.
Wel was het tijd voor onze lunch. Uit de aangeboden bankjes werd een keuze met een rugleuning gemaakt. Door de temperatuur een korte onderbreking. De kebabkerel en diens buurman deden zo te zien goede zaken. Een nep 3d-fiets ter vermaak en bij de botanische tuin ons eerste fort van deze dag. Net als ieder volgende niet te bezoeken. Van het klimtraject daarna mochten we geen gebruik maken, zodat we ongetraind onder de snelweg door moesten.
In De Bilt werd HH prettig getroffen door dit huis en niet op de laatste plaats door de naam. Na een stukje park, kinderopwachtende ouders, een voormalig lunchplekje liepen we al snel weer buiten het dorp. Fort nummer twee doemde op. Op de Voordorpsedijk bestond het welkomstcomité uit drie oud-vakantiehuisjes en twee pony's. Om het drukke spoorwegverkeer van dichterbij te kunnen meemaken werd gekozen voor onderdoorstekeing van de A-27. Bij de B&B kan men vast veel genieten van voorbijkomend auto- en treinverkeer.
Wij verder door langs fort nummer drie. 's Ochtends waren we met de auto al langs Mevrouw Peer gereden en nu mocht dat te voet ook een keer. Voorbij het voortgezetonderwijsgebouw mochten wij beoordelen of wij geloofden dat het sprekende jongetje met grappige uiterlijke kenmerken 16 jaar was. Nog eventjes en toen was de wandelkoek op. Tijd om naar Nieuwerkerk te gaan om daar het ons altijd zeer gunstig stemmende etablissement op te zoeken voor de nazit. Daar volgde een fijne afsluiting van een fijne dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten