015-005=010

Wie zei ook alweer dat simpele wandelingen niet door de beugel konden? Dat kan niet van een bierdrinkert afkomstig zijn weten we inmiddels. Maar in plaats van te benoemen van wie niet is het belangrijker om aan te geven van wie dan wel. Nelson Mandela was destijds nog niet betrokken bij dergelijke handelingen, maar Wilders ook niet. Ach, de HH kunnen hun energie beter besteden aan de beschrijving van deze wandeling.

Hoe is en was het zo gekomen? Nou vooraf overleg lekte natuurlijk uit, wij schoven niemand naar voren om het voor ons te bepalen. Concreet wensten de HH niet door modderpoelen en ondergelopen wegen te wandelen. Verhard was en is het motto van deze wandeling.

De ene kwam met de metro, de ander was reeds gezeten in een trein vlak achter hij die het ineens wist wat hij wilde worden. Zodoende vond een gepassioneerd weerzien plaats op Blaak, maar wel met mate. Wij denken dat niemand dit in de gaten heeft gehad.

Eenmaal op weg werd direct besloten om van het oorspronkelijke plan af te wijken en de route verderop te starten, namelijk op Delfs centraal. Hoewel niet helemaal nieuw voelde dit ook niet zo. Maar dat gaf niets, de lol spatte er van af. Tegels kon je hier vroeger kopen, maar nu is het van een andere orde.

Op pad verlieten wij het station en gingen wij op weg naar de Rotterdamse weg. Nieuwbouw maar ook stadswallen wierpen zich op om gefotografeerd te worden. Maar de HH zijn kieskeurig zoals u weet.

Wij lieten het water aan onze rechterzijde. Waarvan akte. Een uiterst precieze dame wees ons op het fietspad maar dit was volledig overbodig aangezien wij ons daar reeds bevonden. Kom op zeg, nuttige info graag.

Paarden werden hier liefkozend gevangen gehouden maar leken dit niet erg te vinden. Van verzamelwoede was sprake maar niet zoiets als stie
kum maar voor iedereen zichtbaar, waarvoor hulde.

Zittend op een bankje werd gegeten van hetgeen was meegekomen en water werd gebruikt om het weg te spoelen. de Zweth was zoals gewoonlijk op de gebruikelijke plaats aanwezig zodat wij hier aan de linkerzijde doorheen konden lopen. Verder ging het want 010 lonkte.

Een begrafenis - en crematie gelegenheid is nadrukkelijk aanwezig evenals bepaalde landgoederen, die niet allemaal herkenbaar in beeld wensten te verschijnen. Een bushokje bood onderdak toen er een plan leek te zijn om de HH te verrassen op nattigheid. Buiten de voortreffelijke voorbereiding gerekend duidelijk. Jassen, de paraplu (2x), warme truien, alles was er gewoon dus...

Overschie is zoals et bedoeld is. Mooi en nadrukkelijk bekend bij de HH. Maar je moet er doorheen om het vervolg te kunnen oppakken. Langs de gevangenis hetgeen geen warme herinneringen opriep bij die ene.

Verder ging het want wij wilden en zouden naar Delfshaven voor drank en spijzen. Dat betekent onder bruggen door, langs een moskee en uiteindelijk over een te openen brug rechtsaf. In het cafe besloten de HH het aanwezige meubilair aan een grondige inspectie te onderwerpen, Uiteindelijk bleek slechts een ensemble de toets der kritiek te kunnen doorstaan. Aldus en dusdanig namen wij daar plaats en nuttigden onderstaande zaken.

Drank:

1 x La Cambre IPA

1 x Wild Jo

2 x Kaapse Hanz (top)

Happen:

2 x Albondigas gehakt ballen met saus

Wordt vervolgd

Meewandelen? https://www.relive.cc/view/v8qV3g1VR7v

Mijn, niet de onze

Gisteren na het leed met de Nederlandse deelname aan het Eurovisie Songfestival, sloten de HH af met nog wat Herenleed  en kon daarna geslapen worden. Vandaag restte er de HH niets dan het huis in Nadrin te verlaten en richting huis te gaan. De verblijfskoek was op. Het plan was om het Waalstalige te verwisselen voor het Vlaamstalige en te aldaar de afsluitwandeling te doen.

HH zocht een route en vond een aardige bij de gesloten mijn van Beringe. De rit er naartoe verliep vlekkeloos. Parkeren was ook eenvoudig. Naast de overblijfselen van de mijngebouwen en torens heeft men een heus soort winkelcentrum gemaakt met onder andere een supermarkt en een bouwmarkt. Aangezien het de HH niet te doen was om dergelijke zaken, werd de route opgestart en op naar het Mijnmuseum. Als het weer slecht was geweest, hadden de HH waarschijnlijk het museum bezocht. Nu met het stralende weer lekker wandelen.

Na de mooie woningen van de voormalige hooggeplaatste mijnmanagers viel het op, dat veel van de bewoners in de omgeving van de mijn van Turkse afkomst zijn. Vrolijk werden we hier en daar begroet. Eenmaal het dorp uit vroeg een bellende dame aan ons, of wij dezelfde rode route deden als zijzelf. De HH konden geen passend antwoord geven, zodat zij de andere kant op ging. Na een kleine eigen inbreng en wat onderzoek van het struweel door HH, liep de route over een stuk asfalt van de Steenstortstraat.

Aan het einde daarvan kon HF weer een foto maken van een Heiligenbeeld. Een bus met paardentrailer deed wat heen en weer, wat bij de HH wat vraagtekens veroorzaakte. Dit alles werd gadegeslagen door een aantal paarden, die het hoofd mooi uit het raam hingen. Nadat het hardloopdamesmeisje ons voorbij was gegaan, vervolgden de HH hun weg richting Stal. Dat ging onder andere door een stukje natuur langs een beekje en een pad, dat rijkelijk voorzien was van brandnetels.

Lachuh dus. Inmiddels was het ruimschoots tijd om te lunchen. maar een geschikte zitplek had zich nog niet voorgedaan. Gelukkig boden twee betonnen muurtje uitkomst. Broodjes, eitjes en water vonden een nieuw onderkomen.

Bijna onopvallend was een poezewoes dichterbij gekropen en sloeg gade wat de HH deden. Via de Kerstmisstraat verdwenen de HH in bebossing. Na een groot draaihek ging dat over in een beklimming tot boven de boomgrens van Stal.

Kortom een klimmetje van circa 40 naar 90 meter hoogte. En zoals dat meestal wel gaat, kwam er ook weer een daling. Tijdens die daling kregen de HH van een dame op prachtige wijze een goedemiddag toegewenst. Dat werd uiteraard gepast beantwoord. Zo zijn de HH. Dit gebeuren werd gadegeslagen en beluisterd door een flink aantal schapen. Na een volgend draaihek kwam het einde in zicht. In ons geval was dat het horecagebeuren van Foodmaker. Nog even bieren in België en daarna op naar de thuisplekken. Wederom rustig verkeer en zodoende kon HH HF mooi op tijd thuis afleveren. De HH zij het er zwaar over eens: de afgelopen dagen hebben stuk voor stuk voor geweldige ervaringen gezorgd. Het weer en het verkeer hebben ook alleen maar een positieve invloed gehad. Super!!!!!!!!!!!!!!!

Dag 4 inmiddels jammer maar ja

Een rustige ochtend was het. De een na laatste ook. Diverse blogs bijgewerkt. De laatste planning doorgenomen en ga zo maar door. Het lijkt zo simpel maar de HH hebben het razend en druk ook.

In de middag een wandeling in Houffalize die niet al te heftig zou zijn en prachtige vergezichten oplevert. 

Met de auto die kant op en aan het begin van de plaats en de route geparkeerd en op pad. Gaan we richting met de klok of tegen de klok mee? Huivert en leest verder.

Houffalize is bekend bij de motorrijders en dat merk je. Hebt u ze niet lief dan is deze waarschuwing voor u.

Direct naar boven en genieten maar. Op en af met inderdaad fraaie stukken natuur. Op een stoffige weg gelukkig een auto bestuurder kunnen wijzen op het fijne stof wat hij door zijn rijgedrag veroorzaakte. 

Het is hier wel iets drukker maar nog prima te doen. Bij een klein watertje de lunch gebruikt en weer verder. 

Na een lange afdaling via de weg (met zeer onbehoorlijke motorrijders, bah) en een kleine brug de ourthe over gestoken voor het laatste stuk van de route. Op het stuk over de weg werden wij bijna uiterst omver gereden door weer die fijne motorrijders waarvoor dank.

Eenmaal terug in Houffalize een bier terras gezocht en gevonden. Top plek. 

Maar ook goed zicht op wederom fijne motorrijders en hun machines. Welk een subtiel geluid er soms ook mee verbonden is. “Echt genoten”

Nog de tank bekeken, die er verbazingwekkend modern uitziet en langs de fraaie kerk.

Kortom: een mooie wandeling en een heerlijk weertje 

Bij ons huis de pizza automaat geprobeerd. Wat een uitvinding. Helaas zal de avond heel anders worden gezien de ontwikkelingen bij de EBU. Niettemin toch de rit uitgezeten maar ter compensatie afgerond met Herenleed

Na dag twee kwam dag 3

Na de gedane zaken met geen feeën en slechts een enkele kabouter werd het tijd om naast België ook een stukje Luxemburg te verkennen.

Ons inziens kan dat het beste geschieden door een stukje historie op te rakelen. In dit geval het debacle van het kanaal, dat de Moezel en de Maas hadden moeten verbinden. Dat kanaal is er dus nooit gekomen. Maar de HH gingen wel even kijken wat er door noeste arbeid wél gereed was. Daartoe werd per auto koers gezet naar Tavigny teneinde daar te starten met de trip van vandaag.

Een lichtvoeteriger dan van gister. In Tavigny werden onderaan de kerk de schoenen gewisseld en daarna met de klok mee gestart teneinde via Hoffelt de wandeling te voltooien. Nadat een jongedame ons gekoptelefoond tegemoet kwam, volgden ontmoetingen met dikbilkoeien. HH trachtte 1 exemplaar daarvan in de kont te kijken. Tegenliggers groetten ons middels "hei" en "good morning" naar goed Zweeds gebruik. De zon mengde zich in onze feestvreugde. Een kasteel later lieten de eerste tekenen van het onaffe kanaal zich bekijken, terwijl we er langs liepen.

Een watervalletje verzorgde de achtergrond geluiden.

Na het bordje dat aangaf, dat het zich op een hoogte van 455 meter bevindt, kwam, als een donderslag bij heldere, de vervolging van de wandeling door een met water gevuld slootje. Door begroeiing was het water onzichtbaar gemaakt, wat betekende, dat schoenen nat en modderig werden.

HH kreeg zelfs natte sokken potdoosie. Maar nadat de tunnel gepasseerd was, was alles eigenlijk weer in kannen en kruiken. Zeker toen een stukje daarna de HH een memorabel moment kregen: voor de eerste maal samen in Luxemburg en nog wel in de buurt van bomen, die vrachtwagens kunnen aanvallen.

Na een fikse afdaling diende zich een prachtige bank aan, alwaar de HH zittend broodjes en water gingen gebruiken. Na de lunch volgde iets moois. Een volgend stukje van het onaffe kanaal werd getoond, nadat middels capriolen een avontuurlijk gedeelte van de route zich voordeed. Na al dit moois ontvermde Hoppert zich over ons. Oudere mensen groetend en getuige zijn van wachten op de bus sleepten we ons door dit dorp. Aangedaan en een kleine eigen inbreng verlieten de HH de woonplaats weer.

  Een gedenksteen herdacht iets in een ietwat onbekende taal. De strekking werd niet helemaal duidelijk. Hierna op een bankje even wat water drinken en daarna getuigen zijn van mama koeien met hun kroost, die op hun beurt melk vers van de tiet kregen. Een mooi gebeuren in de ogen der HH. Dat HH dierenvrienden blijkt verder onder meer uit de ontmoeting van HH met een neusdier. Het beestje was duidelijk blij er verrast door de conversatie met HH. Ja, daarna volgde eigenlijk de afronding van dit kanaalavontuur.

En nee, zonder afbieren kan een dergelijke wandeling niet. Zo, dat is dan maar weer gezegd. En zodoende alles afwegend ging daardoor de reis naar het etablissement van gisteren. Welkom waren we daar. Vanaf daar huiswaarts en nog even bij Chantel langs teneinde wat nodige zaken aan te schaffen.

Hoe wij het ook probeerden; we kregen haar pis niet lauw. Sterker nog: zij en haar tienjarige hond gaven ons een Zenlesje. Tevreden ging het verder en lukte het ons voor deze avond een afspraak te maken met het restaurant van woensdag. De avondmaaltijd was daarmee ook veiliggesteld. De maaltijd was een meer dan waardige afsluiting van wederom een geweldige dag. Nog even dit: de HH at your service......

Mijn hemel 2

Vandaag serieus aan de bak. Met de auto naar Wibrin en vandaar de route opgepikt. Via de nodige op en neer kom je dan bij de kabouter brouwerij en dat is inmiddels een heel spektakel geworden zeg. Wat een verschil met vroeger 😟

Vervolgens langs de ourthe en dat was een geweldig pad maar wel erg druk helaas. 

De natuur is hier waanzinnig mooi zeker zo in het voorjaar. 

De lunch op een magische plek waar maar een bankje stond en wel met geen rugleuning. Op en weer door ging het na de maaltijd. 

Steil omhooggelopen want het doel was naar de top en daarna een uitgebreide route terug langs Wibrin.

Hier al klaar denkt u? Was dat maar. Neen daarna toch nog 5 km erbij te wandelen waarbij het laatste stuk door een boomsoort bos moest waarbij de bomen ons hinderden aangezien ze allemaal op de grond lagen….

Uiteindelijk waren we klaar na ruim 17 km en konden we aan het bier. Prachtige dag, wandeling en bier. En het weer 😀

De auto was er nog en ook bereid om ons naar het terras te verplaatsen want weer lopen was geen optie.

Later terug naar het huis voor douche en natuurlijk wat eten, waarvoor . wij naar de frituur een uur wachten gingen.  Bij meer dan 10 frites moet u dit een uur vooraf melden. Druk maar gezellig. 

Daarna het song festival bekeken op zijn Belgs wat de HH tevreden stemde, ook het resultaat 

Tot morgen 

Nu al meewandelen?

https://www.relive.cc/view/v8qk5JAZo3O

Hemelvaart 2024 deel 1: een prachtig begin met hoogtepunten

 

Ietwat ingekort ging het zo. Het jaarlijkse uitgaan der HH ging van start. En de Ardennen zijn de komende dagen de figuurlijke sigaar. HH bij HF en inladen van nodige zaken deed zich voor. Daarna een voortrijdende reis met late mist. Deze bracht vol blijdschap en verwachting ons te La Roche en Ardenne.

Voor aankloppen bij het tijdelijke huurhuis in Nadrin was het toen nog veel te vroeg.  Goedkope raad en onverstand bezorgde ons een wandeling ter tijdsoverbrugging in meerdere zin.

Parkeren was een peulenschil, net als de eenswording van de te ondernemen wandeling. Uiteraard schoenwinkel, zodat de eigenlijke wandeling kon beginnen. HF deed de navigatie en na een kleine beginnersfout werd de route op de goede manier aangesneden. Een klein stukje langs de Ourthe en daarna omhoog aan de voet van het slecht onderhouden kasteel. De HH waren nog geen tien minuten onderweg of een zwaar gevoel van geluk doorstroomt hen. Onder andere mooie uitzichten waren daar de oorzaak van. Inmiddels was het ook tijd voor boterhammen en zo. Bij het hotel in de buurt tegenover het zwembad bood een bankje haar diensten. 

Kijkend naar een schoonmaakritueel van de afdekking van het zwembad werden de boterhammen opgepeuzeld. Via de beeldentuin naar het stadscentrum, waar zich een 1-eiige tweeling voordeed, volgde daarna. 

Na de ontmoeting met een poes, die trachtte HH te verwonden, kwam onze tweede beklimming van deze dag. Na een kilometer of twee kwam daar een einde aan en liepen we een slordige 160 meter hoger. Een koe verwelkomde ons luidkeels. Langs de mobiele kippenren en door een weiland vol uitgebloeide paardenbloemen vervolgden de HH hun weg. Na het bord met de mededeling dat dit op een hoogte van 360 meter staat, volgde een ontmoeting met hanggliders, die door te weinig wind afzagen van een sprong richting dal.

Een leuke afdaling volgde en zodoende belandden we weer in de bewoonde wereld. HH verzorgde hierna een rondleiding door het centrum van de stad en die eindigde op een terras,  waar een vochtige versnapering op de goede afloop werd genuttigd.

Tijd om de sleutel van het huis op te gaan halen. Zo gezegd, zo gedaan. Een korte rondleiding later hadden we het rijk voor ons alleen. Uitladen, uitpakken en bedden installeren was het devies. Een korte verkenning van het dorp en toen ons laten verwennen in een restaurant. En stond ons nog een avondje voetbal en iets met weemoed en herinnering te wachten. Voldaan werd vervolgens geslapen.