Ietwat ingekort ging het zo. Het jaarlijkse uitgaan der HH ging van start. En de Ardennen zijn de komende dagen de figuurlijke sigaar. HH bij HF en inladen van nodige zaken deed zich voor. Daarna een voortrijdende reis met late mist. Deze bracht vol blijdschap en verwachting ons te La Roche en Ardenne.
Voor aankloppen bij het tijdelijke huurhuis in Nadrin was het toen nog veel te vroeg. Goedkope raad en onverstand bezorgde ons een wandeling ter tijdsoverbrugging in meerdere zin.
Parkeren was een peulenschil, net als de eenswording van de te ondernemen wandeling. Uiteraard schoenwinkel, zodat de eigenlijke wandeling kon beginnen. HF deed de navigatie en na een kleine beginnersfout werd de route op de goede manier aangesneden. Een klein stukje langs de Ourthe en daarna omhoog aan de voet van het slecht onderhouden kasteel. De HH waren nog geen tien minuten onderweg of een zwaar gevoel van geluk doorstroomt hen. Onder andere mooie uitzichten waren daar de oorzaak van. Inmiddels was het ook tijd voor boterhammen en zo. Bij het hotel in de buurt tegenover het zwembad bood een bankje haar diensten.
Kijkend naar een schoonmaakritueel van de afdekking van het zwembad werden de boterhammen opgepeuzeld. Via de beeldentuin naar het stadscentrum, waar zich een 1-eiige tweeling voordeed, volgde daarna.
Na de ontmoeting met een poes, die trachtte HH te verwonden, kwam onze tweede beklimming van deze dag. Na een kilometer of twee kwam daar een einde aan en liepen we een slordige 160 meter hoger. Een koe verwelkomde ons luidkeels. Langs de mobiele kippenren en door een weiland vol uitgebloeide paardenbloemen vervolgden de HH hun weg. Na het bord met de mededeling dat dit op een hoogte van 360 meter staat, volgde een ontmoeting met hanggliders, die door te weinig wind afzagen van een sprong richting dal.
Een leuke afdaling volgde en zodoende belandden we weer in de bewoonde wereld. HH verzorgde hierna een rondleiding door het centrum van de stad en die eindigde op een terras, waar een vochtige versnapering op de goede afloop werd genuttigd.
Tijd om de sleutel van het huis op te gaan halen. Zo gezegd, zo gedaan. Een korte rondleiding later hadden we het rijk voor ons alleen. Uitladen, uitpakken en bedden installeren was het devies. Een korte verkenning van het dorp en toen ons laten verwennen in een restaurant. En stond ons nog een avondje voetbal en iets met weemoed en herinnering te wachten. Voldaan werd vervolgens geslapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten