Na de gedane zaken met geen feeën en slechts een enkele kabouter werd het tijd om naast België ook een stukje Luxemburg te verkennen.
Ons inziens kan dat het beste geschieden door een stukje historie op te rakelen. In dit geval het debacle van het kanaal, dat de Moezel en de Maas hadden moeten verbinden. Dat kanaal is er dus nooit gekomen. Maar de HH gingen wel even kijken wat er door noeste arbeid wél gereed was. Daartoe werd per auto koers gezet naar Tavigny teneinde daar te starten met de trip van vandaag.
Een lichtvoeteriger dan van gister. In Tavigny werden onderaan de kerk de schoenen gewisseld en daarna met de klok mee gestart teneinde via Hoffelt de wandeling te voltooien. Nadat een jongedame ons gekoptelefoond tegemoet kwam, volgden ontmoetingen met dikbilkoeien. HH trachtte 1 exemplaar daarvan in de kont te kijken. Tegenliggers groetten ons middels "hei" en "good morning" naar goed Zweeds gebruik. De zon mengde zich in onze feestvreugde. Een kasteel later lieten de eerste tekenen van het onaffe kanaal zich bekijken, terwijl we er langs liepen.
Een watervalletje verzorgde de achtergrond geluiden.
Na het bordje dat aangaf, dat het zich op een hoogte van 455 meter bevindt, kwam, als een donderslag bij heldere, de vervolging van de wandeling door een met water gevuld slootje. Door begroeiing was het water onzichtbaar gemaakt, wat betekende, dat schoenen nat en modderig werden.
HH kreeg zelfs natte sokken potdoosie. Maar nadat de tunnel gepasseerd was, was alles eigenlijk weer in kannen en kruiken. Zeker toen een stukje daarna de HH een memorabel moment kregen: voor de eerste maal samen in Luxemburg en nog wel in de buurt van bomen, die vrachtwagens kunnen aanvallen.
Na een fikse afdaling diende zich een prachtige bank aan, alwaar de HH zittend broodjes en water gingen gebruiken. Na de lunch volgde iets moois. Een volgend stukje van het onaffe kanaal werd getoond, nadat middels capriolen een avontuurlijk gedeelte van de route zich voordeed. Na al dit moois ontvermde Hoppert zich over ons. Oudere mensen groetend en getuige zijn van wachten op de bus sleepten we ons door dit dorp. Aangedaan en een kleine eigen inbreng verlieten de HH de woonplaats weer.
Een gedenksteen herdacht iets in een ietwat onbekende taal. De strekking werd niet helemaal duidelijk. Hierna op een bankje even wat water drinken en daarna getuigen zijn van mama koeien met hun kroost, die op hun beurt melk vers van de tiet kregen. Een mooi gebeuren in de ogen der HH. Dat HH dierenvrienden blijkt verder onder meer uit de ontmoeting van HH met een neusdier. Het beestje was duidelijk blij er verrast door de conversatie met HH. Ja, daarna volgde eigenlijk de afronding van dit kanaalavontuur.
En nee, zonder afbieren kan een dergelijke wandeling niet. Zo, dat is dan maar weer gezegd. En zodoende alles afwegend ging daardoor de reis naar het etablissement van gisteren. Welkom waren we daar. Vanaf daar huiswaarts en nog even bij Chantel langs teneinde wat nodige zaken aan te schaffen.
Hoe wij het ook probeerden; we kregen haar pis niet lauw. Sterker nog: zij en haar tienjarige hond gaven ons een Zenlesje. Tevreden ging het verder en lukte het ons voor deze avond een afspraak te maken met het restaurant van woensdag. De avondmaaltijd was daarmee ook veiliggesteld. De maaltijd was een meer dan waardige afsluiting van wederom een geweldige dag. Nog even dit: de HH at your service......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten