U raadt het al waarschijnlijk: Poortugaal. HH bij HF en vrijwel direct rechtstreeks naar de plek waar zowaar de maker van de route het beginpunt had bedacht. Nadat HH met vaste hand en vol verstand zijn auto geparkeerd had volgden de nodige rituelen, zodat vrij snel gestart kon worden. Uiteraard werden al snel de hoogtepunten van de afgelopen week besproken. Uiteraard de intocht van de Goedheiligman en om niet te vergeten een mooie compilatie van de compilatie van de herdenking van het 50-jarig bestaan van het Simplistisch Verbond.
HH was reisleider en ouderwets aan de hand van wandelknooppunten klaarde hij die klus op onnavolgbare wijze. Al snel concludeerden we, dat na de wandelingen onze broeken aan de desbetreffende wasmachines toevertrouwd gingen worden. Bij 1 van de waterpartijtjes leek het er op, dat de Golden Retriever zo rustig was geworden door de ontmoeting met de HH, dat het dier op de grond liggen verkoos boven doorwandelen. De HH wandelden wel door en waren zeer aangenaam verrast, dat hen zetels werden aangeboden.
Zulk een gastvrijheid hebben we in al die jaren nog niet meegemaakt. Daar de meneer onder het viaduct er niet echt op gerekend had, dat er publiek zou komen, lachte hij boerenkiespijn, toen hij onzerzijds betrapt werd op figuurlijk wildplassen.
Onze volgende waarneming was de grote kerk van het dorp. Volgens de maker van de wandelroute het hoogtepunt van de wandeling. Omdat de wandeling voor de HH er nog niet op zat, kon die mening noch beaamt noch tegengesproken worden. Aan de overzijde van de S102 mochten we snuiven aan het wat oudere gedeelte van deze woonplaats. Na het Wapen was de bebouwde komkoek snel op. Zowel de witte hond als het zwarte en witte schaap begroetten ons op hartverwarmende wijze. Beschermd door hoge bomen werd het Oostpunt bereikt.
Bij het Oostpunt wat eigen inbreng qua route en was er sprake van een frisse verrassing in de vorm van een fikse hagelbui. Ach, de HH hadden voor de wind en de vrolijke groet van een tegemoet komende wandeldame namen veel van het hagelleed weg. De sfeer om de TBS-kliniek heen was rustig. Maar toch maakten de HH geen gebruik van de aangeboden betonnen zitmogelijkheden. Aan het einde van de Nieuwe Dijk klommen de HH op initiatief van HH de dijk op en kregen een schattig haventje voorgeschoteld.
HH wenste zak gebruikte papieren zakdoek op nette wijze in een vuilcontainer achter te laten, maar deze zat op slot. Later had hij meer succes. De zoektocht naar een geschikte zitplaats voor het nuttigen van de bammetjes ging voort en werd gevonden bij het voertuig van de boommannen. De voorbijkomende hond met de gesnoerde mond en de twee dames wensten ons een smakelijk eten.
De wellicht opzichter van de boommannen had het er maar druk mee. Na de brandweerkazerne volgde eigenlijk snel de bebouwde kom van Poortugaal. Aansluitend het einde van de wandeling. De HH zijn het er over eens: hier hoeft geen matteklopper overheen. Door wat fileleed vond het afbieren plaats in 't Haantje. Onder het genot van Texels Bock, La Chouffe, Grand Prestige, een fijn bittergarnituur en een leuke ambiance werd het geheel afgesloten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten