De HH hebben er dit jaar weer een mooi aantal wandelingen gemaakt en in hun ogen verdiende dit jaar daarom een passende afsluiter. HH had een route in Den Bosch gekregen en zodoende op naar de stad, die soms Oeteldonk heet.
Het openbaar vervoer werd verkozen boven eigen vervoer, zodat de NS zich weer eens kon verblijden door onze aanwezigheid. De HH stonden klaar op het aangegeven perron.
Helaas bleek dat echter niet de juiste vertrekplek te zijn, zodat de NS-reis een half uur later pas kon beginnen. De pret was er niet minder om. De weergoden hadden wat zonneschijn toebedacht en op het moment, dat Den Bosch binnengereden werd, diende zich de zon aan. Eenmaal uitgestapt werd deze foto mogelijk.
Een stukje binnenstad met winkelende medemensen, kermisgedruis en onder andere ook nog de Sint-Janskathedraal viel ons allemaal ten deel. Vrij snel daarna bezochten we woonwijken en volgden de Zuid-Willemsvaart. Bootbezitters te aldaar vinden het niet erg, dat hun vaartuigen niet of nauwelijks nog kunnen varen. Inmiddels was de vaart verwisseld voor de AA.
De meeuwen hadden voorkeur voor dit bootje. En warempel hadden de HH trek gekregen. Zittend op een bankje met de zon in het gezicht genietend werden de bammetjes verorberd. Hierna volgde een woonwijk, waar eenheidshuizen niet (be)stonden. Tijdens een stukje sportief inhalen van een wandeldame trof HH dit bord aan.
Al filosoferend over het hoe en wat en het doel van de tekst wandelden we de wijk Hintham door. Bij het hondenuitrenterrein ging HH de vochtigheidsgraad vaststellen. De resultaten zijn geheim. Dat geldt niet voor het feit, dat de Stadionlaan een tijdje werd gevolgd, wat op zich weer werd gevolgd door een weg naar een best grote woonboulevard. Ons door het winkelend publiek worstelend kwam de beloning in de vorm van een mooi stuk natuur genaamd Heinis en verderop Herven.
Fort Orthen en de begraafplaats sloten dit stuk van de route af. Op een speelplek aan de Van Rijckevorsel etc. laan namen onze lichamen nog wat water tot zich. En nog was de mooie koek nog niet op. Het meer de IJzeren Vrouw stond nu op het menu. Prachtig uitzicht, bijzondere appartementen en het dierenpark vernoemd naar Prins Hendrik, waar deze regel geldt.
Op de valreep nog een tweede fort en zo langzamerhand werd het tijd om een versnaperingsplek op te zoeken. Die werd gevonden in de vorm van Het Tappunt.
Een prettig café met vriendelijke bediening en een grote keuze in hapjes en bieren. De keuze viel op Butterscotch, Hel en Verdoemenis, Turf en Surf en Koudvuur. De randang kroketjes en de chill cheese bites waren verrassend lekker. Kortom de HH hebben genoten. Tijd om de NS ons weer huiswaarts te laten brengen. Omdat niemand langs het spoor werd aangetroffen, verliep de terugreis eigenlijk behoorlijk voorspoedig. Wellicht ten overvloede: de HH zijn voornemens om in 2025 gewoon door te gaan met wandelen. Een fijne jaarwisseling voor een ieder en een goed begin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten