Uiteraard gaan we niet nu ineens een boetekleed of iets dergelijks aantrekken. Is nergens voor nodig. Afgezien van een enkele keer, dat er advies wordt gegeven of een selfie wordt gebruikt, dat voor de ontvangers daarvan, ietwat wrevel op kan wekken, hebben de HH brave borsten. Wederom afgezien van een enkel voorbeeld: de HH treden niet in detail inzake kleding enzovoorts.
Mocht er nu iemand zijn, die deze zienswijzen niet onderschrijven (schier onmogelijk), dan bij deze de uitnodiging ons daarvan te verwittigen. Maar waarom dan de titel van deze beschrijving van een HH-avontuur? De reden daarvoor wordt ons inziens verklaard door dit pamflet.
Het gaat dus om plekken, waar de HH hun wandelingen doen. In dit geval Vlaardingen, zoals u inmiddels duidelijk zal zijn. Het oorspronkelijke plan was, dat dit bezoek vorige week zou plaatsvinden. Dus niet en daarom deze week. HF mocht HH ophalen en naar de startplaats brengen. Bij HH thuis heerst euforie. Via de aanschaf van een elektriek vervoermiddel hebben zij het emissie tijdperk afgesloten. Pauwentrots alom dus.
Gelukkig had HF brandstof in zijn auto gedaan en kon vrijwel vlekkeloos de Zwaluwenlaan in Vlaardingen worden gevonden. Een korte keuzestress en snel een parkeerplaats daar gevonden. Het was frisjes en met jeugdig elan werd de wandeling aangevangen. HH wilde, geheel tegen zijn eigen gebruik in, het liefst tegenkloks lopen en zo geschiedde.
Langs diverse onderwijs-, opvang- en zorginstellingen kon de vogelbuurt bekeken worden. Uiteindelijk resulteerde dat in een ontmoeting met levende vogels in de vorm van papagaaitjes. Wat de HH enorm opviel, is dat ze onderweg heel veel brievenbussen tegenkwamen.
Speculeren over de reden daarvan werd achterwege gelaten. Zeker nadat HH zijn boterhammen (al lopend) verorberd had. Maar dat er een reddingskerk op zou doemen was een volkomen verrassing. De reden van de aanwezigheid van een wagen van de orgaandonatie op de parkeerplaats van de begraafplaats zal voor altijd voor ons een raadsel blijven. Al met al vorderde de wandeling onder andere langs hoogstaand water en na Holy Noord kwamen we redelijk onopgemerkt in Holy Zuid terecht. HH durfalde bijna bij een kruising, waar het voetgangerslicht op rood stond. Op verzoek van HF negeerde HH dat licht niet, tot waarschijnlijk groot verdriet van de 3 agenten van politie, die op nog geen twee meter afstand stonden te overleggen.
De ietwat corpulente dame had zich in haar zeer lage auto geworsteld en, toeval of niet, op het moment, dat HH zijn neus snoot, startte die auto. Een bezoekje aan de poort van de naamgevers van het stadsgedeelte Holy volgde en zonder vrees de onderdoorgang van de A20. Direct bekeek HF een metalen kunstwerk van dichtbij, dat vervaardigd bleek door en collega van hem. Toepasselijk genoeg draagt het de naam Passenger.
Over toepasselijk gesproken: HH en het spandoek laten zien wat balans is. Het woord "water" is wel toepasselijk voor de watertoren. De molen liet zich daar niet toe verleiden.
Eenmaal in het centrum aangekomen werden we geconfronteerd met vrij veel beeldbepalende panden. Zelfs tot vervelens toe. Daar kreeg HH dorst van. Bij het Monument van Bezinning stonden en zaten de HH even stil om wat te drinken. Wat volgde was een bewinkelde straat en een onderdoorgangsviaduct met foto's. Niet lang daarna nog 't Zwaantje en de voltooiing van de wandeling. Ter afsluiting van het geheel werd een kast met boeken gekozen, alwaar oude kaasbrokken en Affligem dubbel en Brand Weizen zorgden voor het droogje en het natje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten