Het staat inmiddels voor de HH als een paal boven water: het OV heeft haar voordelen. Daarnaast had HH gehoord van het bestaan van een bruin café in de wijk Het Oude Noorden in Roffa.
En hoewel 1 en 1 vrijwel zonder uitzondering nog steeds twee is, werden het OV en Gieterij 't Swaentje tot één van die uitzonderingen samengesmolten. HH toverde een route uit zijn enorm en fantasierijke hoge hoed en zie daar. Startpunt bij het Zuidplein en daarom met metro en HF met bus daar naartoe. Uiteraard wachtte HH op HF bij het busstation en HF op HH bij de metrostation. door communicatie werd de samenkomst alsnog snel geregeld.
De pret kon beginnen. Een paar regendruppels later bleek een gedeelte van de route door werkzaamheden ontoegankelijk (we konden er niet door), maar ook hier was snel een oplossing gevonden. Een stukje skippen dus. Aan het einde van de Lepelaarsingel is een winkel, wiens naam meubels doet vermoeden, maar de bezienswaardigheden te aldaar bestonden uitsluitend uit dozen. En zo belandt je bij de Wolphaertsbocht, waar de HH leerden, dat een kapper daaro damski, meski en dzieciecy knipt. Voordat de Maashaven haar intrede deed, was er nog een traktatie in de vorm van een gedicht. Een luidruchtige gans deed er het zwijgen toe, toen HH een foto van een kraan nam.
Maar de HH bleven alert, zodat het hen niet ontging, dat de bouwer van de appartementen een flinke slok op had, toen deze kozijnen geplaatst werden. Bij de kade , waar zich een in een schip gezetelde schoenmakerij bevindt, filosofeerden de HH over: houdt de trap op bij het begin van het water óf houdt het water op bij het begin van de trap. Kortom: tijd voor de lunch. In de zon en met uitzicht op een schip, dat erg traag haar ligplaats wilde verlaten, werd brood en water verorberd. De reis ging verder naar het voormalige hoofdkantoor van RHV ( het Poortgebouw) van de heer Pinncoff. Puur toevallig waren de HH vlak daarvoor met de voornoemde heer op de foto gekomen (zie bovenaan).
Bij de Zwaan was sprake van oponthoud door opening. Door sommige wachtenden werd flink geniest en irritant scootergas gegeven door anderen. Langs de Spido en het voormalige Wereldmuseum, zodat HH gewag kon maken van de opening van het Fenix(koffer)museum. En nu op naar het Centraal Station, waar een enorme vrouw stoïcijns op ons stond te wachten.
De roemruchte platenzaak links liggend latend stond de HH een hartstochtelijke en vriendschappelijke ontmoeting met een teckel te wachten. Zelfs zijn bazin vond het leuk. Het laatste stuk van de wandeling leverde zicht op een bijzonder rijwiel op, alsmede cultuur snuiven over de Zwartjanstraat. De wandeling was erg leuk, maar het binnenstappen in de Gieterij was ook erg aangenaam. Mooi interieur en een prettige bediening vielen ons ten deel. De bieren en bijpassende bittergarnituur smaakten ons goed. Al met al een mooie opmaat voor de trip naar de Ardennen van de komende week. We hebben er zin an!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten