Hier zijn we weer dus en zo jammer maar zo gaan die dingen soms gek hè

HF had een plank gekregen en hierop lag een wandeling te rusten. Logisch, maar voor een gewone sterveling zal dit als geheim taal overkomen en wellicht zal zoiets de bedoeling zijn.

Laat ons een poging wagen om uit deze situatie te geraken. Wat is er immers aan de hand? Er was eens een wandeling die er dan toch niet was. Zoiets. En op het laatste moment zelfs, feitelijk aanstaande en dan toch niet. Zoiets als damesmeisjes die alle attributen in stelling hebben gebracht zodat de knoepert dan trost en fier aanstaande erbij staat om de noodzakelijke werkzaamheden te verrichten en dan toch ineens hoofdpijn. Of "ik heb ineens zo'n zin om te gaan slapen". Me dunkt dat een goed verstaander geen enkele hint meer benodigd om zich deze absurde en beknellende situatie voor de geest te halen. Fijn is het niet maar zo herkenbaar, jakkie.

Niettemin waren wij kort en goed bij Polarsteps terecht geraakt maar ook hier speelt de crisis ons parten. Dus de borstrok moest worden aangehaald teneinde de financiën tot een goed einde te brengen. En natuurlijk zullen wij op enig moment hier allen ten hartelijkst om kunnen lachen maar nu FF niet!! Dus werd de blogger dienstverlening afgestoft en zie daar, hier zijn we weer. En beter dan ooit.

Enbegin, Alphen ad Rijn moest het ondergaan dus HF repte zich naar HH en via en derhalve ging het men een auto verder. Een Avifauna gaf ons de ruimte om de voiture toch met een goed gevoel achter te laten en zodoende gaven we elkaar een elleboog in de meest niet-erotische zin van het woord en via omwegen werd het Weteringpad bereikt alwaar wij de wilde natuur ingingen. Dit ging via een mooi wijkpark, vele scholen en Schotse ons negeerders, diverse vogels maar met name ook nieuwbouw zagen wij. 

Diverse wegen dienden te worden overgestoken maar daarna was het toch voornamelijk weer rechtuit. Ooit bereikten wij een punt waar de HH elkaar beloofden straks volledig verrast te reageren op de rote wip molen. Nu niet, maar prachtige plassen en een zwanen samenscholing werden ons gepresenteerd alsof het de gewoonste zin van deze wereld betrof. Een extra lus werd ingelast die met de nodige voorzichtigheid werd betreden.

Niettemin een mooi moment voor de boterham en daar ging het verder. Door de weilanden, langs woonboten waarvan sommige op het droge en daarna weer a..h.w. voor de eerste keer langs die rode. Maar hiervoor nog een mooi huis van allang geleden. 

Rechtdoor tot het echt niet meer verder kon en dan rechtsaf langs het water. Eerst niet vlakbij maar later wel. Sommige NL-mensen wonen hier niet verkeerd hoor.  Koudekerk ad Rijn maar ook Hazerswoude-Rijndijk deden aan plaatsnaamvermelding. Op de hoek een leuk terras maar wij dienden helemaal over te steken en daarna rechtsaf tot een moment waarop wij een deviatie ondernamen. Het moge gezegd, wonen lijkt hier geen straf. Maar dat deed geen enkele aarzeling bij de HH ontstaan, integendeel. Deze route zouden zij eronder krijgen en hoe eerder. 

Dus langs een Pao mobiel, feitelijk een Nissan en een leuk erbij praatje werd dan toch de auto bereikt en was er consensus dat wij Wout niet kenden maar er toch heen zouden gaan. En aldus geraakten wij op een bekend terras waar de vrouwe ondanks haarkleuring toch Victoria en 12 happen wist te produceren, de herkomst waarvan wij slechts kunnen gissen.  Toen ook de 2e bestelling goed ging wisten wij het zeker. Hier kan men echte mannen makkelijk de baas.