Na de heuvels en dergelijke in de Ardennen namen de HH een soort van rustpauze. Maar gelijk onkruid komt het wandelritueel gewoon weer de kop opsteken. HH stelde voor een route op te snorren en HF het verplaatsingsgebeuren voor zijn rekening zou nemen. Zogezegd zo gedaan en zodoende deed HF ophaling en transport naar Strijen.
Vandaar uit kon dan gestart worden aan deze: Hoeksche Waard - Wandelroute | RouteYou en deze omgeving is de HH niet geheel onbekend. Het weerzien beviel beiden uitstekend en onderweg naar het beginpunt zagen we op een vrachtwagen en autowrak, waarbij men een aanhangertje met bloemen had gekregen. Op aanwijzing van HH werd een parkeerplaats uitgekozen in de buurt van het Joods monument, waar de schoenwissel zittend in een bushokje kon plaatsvinden.
Onafgesproken droegen de HH beiden een lichtblauw t-shirt. Apparatuur ingeschakeld en vooruit met de geit. HF koos er voor om eerst de bebouwde kom van Strijen te verkennen, zodat de route met de klok mee gelopen werd. De mevrouw met haar vrolijke jurkje kraakte wat geluiden, die we als een groet beschouwden. De mevrouw op de fiets had wat bloemetjes gekocht, die niet voor de HH bleken te zijn. Het bejaarde hondje deed een plas en een ontmoeting met de visboerkraam was aanstaande. Over het Jaagpad en niet veel later buiten de bebouwde kom. Brug over naar de Schenkeldijk (niet te verwarren met de plaats met dezelfde naam) en even later weer een brug over. De laatste is vernoemd naar Anthonie Voordendag. En dan beland je daarna op de Kooilandseweg. Aan het einde daarvan wachtte ons een verrassing. Een bord vertelde dat er sprake is van eigen terrein en dat toegang is verboden. Daar dachten de HH anders over, maar een boer heeft vanuit de stallen een omhekt pad gemaakt voor de koeien, zodat die vrijelijk kunnen kiezen voor binnen of buiten. De HH kozen over de hekken te klimmen en deden dat dan ook, wat tot gevolg had dat we een drietal koeientoeschouwers kregen, die een vragende blik in de ogen hadden.
Die viel in het niet bij de blik van de man die een gipsplaat van de stapel pakte. De kreet met stomheid geslagen was naar een hoger level gebracht. De pret bij de HH leed er niet onder en werd zelfs verstevigd door een prachtig koor van schapengezang. Hier en daar deden de HH zelf ook een duit in het zakje. Niet veel later deden we Schenkeldijk aan. Daar konden we de restanten zien van de warmwatervlasroterij en decoratieve schuifdeuren met glas voor een muur. Na afscheid te hebben genomen van de woonplaats wachtte een stuk over een dijk voorzien van redelijk veel en hoog gras.
Ook stonden ietwat verdekt opgesteld een aantal bijenkasten. Naar de mening van HH heet die plek Bijensas. Aan het einde daarvan bleek de koffie-theetuin gesloten te zijn. Niet heel erg wat ons betreft en na een kort gesprek met wederom een aantal schapen verlieten we het graspad en ging het verder over de Sassedijk met als doel Strijensas. Daar aangekomen zeiden de HH in koor Jee Wee. Op de brug viel te lezen dat het 19 08 was. Een mooi tijdstip voor de lunch. Bij de parkeerplaats was een mooi bankje en de waterflessen en bammetjes werden tevoorschijn gehaald.
Na de verkwikking liepen we verder over de Buitendijk. Eerst het beneden lopende fietspad, maar al vrij snel genoten we van het uitzicht over de oeverlanden van het Hollandsch Diep vanaf de Buitendijk zelf. Daar waar we 's ochtends lekker veel zon hadden, werd het nu steeds bewolkter en ook met donkere wolken. Tegenliggende wandeldames, bruiloftsfeestgangers en al dan niet grazende weilanddieren vielen ons ten deel. Het laatste stuk over de Buitendijk was, afgezien van een tankwagen en een drietal zware landbouwvoertuigen het minst spectaculair. Wel werd ons nog geleerd door een elektriciteitshuisje dat twee plus twee vijf is. Na een korte splitsing der HH was er weer samenzijn en daar werd op gedronken. HH wees op een sloot, die even onder een dijk verdwenen was en weer opdook. Strijen kwam al weer in zicht en na een goed verlopen oversteek van de Randweg waren we binnen de bebouwde kom en werden we welkom geheten door een vrolijke zonnebloem. Een prachtige eend kwam ons tegemoet en na de brug en met veel maailawaai werd de wandeling afgesloten met een klein beetje regen. Na rijp beraad werd gekozen voor afbieren bij de Gouden Leeuw in Oud IJsselmonde. Een prima plekje en het geheel werd nog opgeleukt door een dame, die een glas op de grond kapot gooide.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten