Een jaarlijks terugkerend ritueel bij de HH is rond Hemelvaartsdag een vijftal dagen samen een onderkomen huren en dan vanuit daar wandelen. Uiteraard met veel plezier en dergelijke. Zo ook dit jaar? Neen. Het mooie gebeuren is een week verlaat richting Pinksteren. Als uitvalsbasis viel de keuze op Elsloo in Limburg. Op zijn onnavolgbare wijze kwam HH bij op HF om wat nodige, onnodige en nuttige zaken in de auto te laden. En eigenlijk direct aansluitend vond het vertrek aangevangen. Ze hadden er zin an. Niet iets specifieks, maar an alles.
Na een korte stop bij Kloosters kon de voortvarende reis op de bestemming worden beëindigd. Een prachtig ritueel aangaande het pand betreden werd in gang gezet. Daarna uitladen, beetje installeren en na een leuke lunch kon de startwandendeling worden begonnen. HH had een mooi plan opgedaan door onder andere het Bunderbos en vooral ook richting Geulle. Dat begon met een mooi uitzicht over het Julianakanaal en de daarachter gelegen Maas. Al snel genoten we van natuur, vissenden en ganzenfamilies. Waterrijk was het zeker in het Bronnetjesbos. Een nutteloos draaihekje en een nieuwsgierige slak later kregen we les in zandvangers. Best handig! Nat geworden kinderen werden met stemverheffing toegesproken door waarschijnlijk vrouwelijke begeleiders.
Bij de tunnel onder het spoor door was er overleg inzake hoe met de tunnel om te gaan. Er doorheen werd besloten en vrolijk ging het verder. Na een mooi uitzicht inclusief koe, een wel nuttig draaihekje en koren kwam HH in gesprek met iemand van het glas. Vervolgens begon de afdeling richting Geulle. Dat ging de HH makkelijk af al deden de krakende schoenen anders vermoedden. Bij het soort van watervalletje inclusief gestrand schip ging het tegenkloks langs de spoorlijn.
Dalen en stijgen bracht dat met zich mee. En ook een brug over het spoor, die in het bezit was van metalen puisten uit jawel 1854. Een goede om geen gebruik van deze brug te maken. Hadden we al melding gemaakt van de ontmoeting met een gecamoufleerde fotograaf? Deze vond het jammer, dat Limburg geen eigen regering heeft. Daarom maakt hij het liefst foto's van levende zaken tussen de 1 en tien centimeter. Vlak daarna bereikten we het zuidelijkste punt van onze trip.
En vlak daarna kwam er eigen inbreng om de hoek kijken, maar gelukkig zonder negatieve gevolgen. Het bankje dat zich aandiende gebruikten we als tijdelijke rustplaats en dronken wat water. Indeverte koeien trokken zich niets van ons aan. Dat gold niet voor de poesewoes, hoewel de meneer met raar haar behoorlijk argwanend ons bekeek. Dat gold dan weer niet voor de dame, die in plaats van een hond zichzelf uitliet en wat geld in het bakje bij het Christusbeeld. We kregen tekst en uitleg over zaken als kapellen, restauratiewerk en genieten van bijvoorbeeld bloemen.
Uiteindelijk kozen de HH voor voortzetting van de wandeling. Dat leverde uitzicht op dit bordje op.
De tekst is, weliswaar vertaald, gebruikt voor de titel van dit epistel. Verstandig als de HH zijn werd gekozen om niet steil naar beneden te glijden, maar even een klein stukje terug te gaan en veilig verder te gaan. Na wat gezwam kwamen we terug bij het watervalletje. Vanaf dat moment trokken we ons niets meer aan van de oorspronkelijke route. Die werd ingeruild voor eentje die HH nog in zijn spreekwoordelijke achterzak had. Een ander stukje Geulle werd aangedaan na het ondersteken van de spoorlijn.
Korte twijfel omtrent het aandoen van 't Hemelke, maar toch maar rechtstreeks terug naar Elsloo. Al lopend op de Kanaalweg leek het erop, dat het kanaal inderdaad weg was. Eenmaal boven op de dijk bleek dat niet het geval en zagen we, dat het kanaal zelfs gebruikt wordt. Bij de brug Elsloo ging HH even mediteren, terwijl HF alvast naar boven ging. Hereniging vond overigens vrij snel weer plaats.
De lokroep van de Dikke Stein was onweerstaanbaar. Binnen bleek dat de Rolling Stones ook in het complot zaten; de schalken. Corsendonk Blond, Val Dieu tripel ( beiden van het vat ), nootjes en bitterballen deden de rest. Een prachtige dag zat er bij op. Bij Friture Statsjewaeg vonden de eigenaar bereid om voor ons vette happen te bereiden. Twee honden werden verwend door dezelfde eigenaar. Elk een ongebakken frikandel. Nadat we gekozen om niet af te wassen, maar te betalen, ging het huiswaarts en werd er door de HH gesmuld. Het was nog lang gezellig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten