Lopen, lopen en/of lopen

Geweren hebben lopen. En dan hebben we nog de letterlijke en figuurlijke betekenis van lopen. Op de wandeling, die HH had gevonden, zijn de laatste twee mogelijkheden van toepassing.

HH had een mooie wandeling op papier in de omgeving van H.I. Ambacht. Deze was uitermate geschikt om afgelopen vrijdag te gaan doen. Totdat HF op donderdag een afzegging deed. Deze afzegging trok hij de volgende dag weer in. Soms lopen dingen anders dan je had verwacht. Daardoor ging het lopen van de eerder genoemde wandeling toch door. HH pikte HF keurig op en HF wist wel de route naar de kerk van H.I. Ambacht dacht hij.

Niets was minder waar. In de buurt van Heerjansdam zag hij zijn misverstand in en dirigeerde HH daarna alsnog richting het juiste dorp. Daar aangekomen was een oude kerk gauw gevonden en deden de HH op een bankje bij een groene chaos schoendingen. Na een kort aangenaam gesprek met de postbodemevrouw gingen de benen aan het werk.

Al snel kregen we deze vraag voorgeschoteld en de HH waren unaniem: ja, dus. Nog wat leuke kiekjes en het dorp werd verlaten om even later vervangen te worden door Oostendam.

Niets dan lof daarover en zeker voor het onderhoud van klusbedrijf Kruithof aan hun eigen pand. Onder de snelweg door en hoepla naar de Crezéepolder. Het ontvangst daar was overweldigend. Een woordvoerder namens het Zuidhollands Landschap raadde ons aan, de beverburcht voorzien van bever op te zoeken en bood ons elk een blaadje van daar geplukte watermunt aan. Zijn vrouwelijke gast vroeg hij nog of die ooit een bever had gezien. Wij wachtten het antwoord niet af en gingen richting onze lunchzitplaats. De HH zijn het over eens dat deze polder een prachtig stukje natuur is.

En uiteraard ook eindig. Bij de dinosaurus bleef HH even staan, terwijl HF een schaap gedag zei. Daarna was het Ridder- en vooral ook heel veel kerk wat de klok sloeg. Ongevraagd liet men ons weten, dat de temperatuur daar 23 klein nulletje C was. Gelukkig was het Oogappeltje er nog. Verdere info over dit dorp houden we angstvallig voor ons.

Eenmaal het dorp an sich achter ons gelaten, werd het tijd voor een vochtaanvullingsmoment. Zodoende. Mooie stukjes natuur kregen we nu weer voorgeschoteld. Onder de A-15 en ook A-16 door en nog weer meer natuur. HH testte een vijg en kwam tot de conclusie, dat deze dezelfde dag was gedoneerd. En een vouw, die stiekem op de fiets een schuur binnenreed, was het laatste wat ons opviel, voordat de Achterambachtseweg werd aangedaan.

Afgezien van de begraafplaats was dat een beetje een dooie boel. En de mogelijkheid voor een selfie. Bij de eerder genoemde chaos was het gedaan. Het meisje en de jongen, die elkaar beschoten, stonden tijdens een staakt het vuren ons toe, water uit de kraan te tappen. Zodoende kon zonder dorstige kelen de autotocht richting de Gouden Leeuw worden gestart. Daar werd afgebiert met blond en wit samen met bitterballen. 

Noah noah moet dat noah

Ja dat moet. Den Haag en omstreken heeft de HH moeten missen en dat kan voor de algemene welbevinding niet goed zijn. De HH kennen hun verantwoordelijkheid en HF had me daar een route uitgekozen dat je wel moest wandelen, 30 graden meer of wel. Wel hadden de HH met een sterk vooruitziende blik besloten om eerder dan gebruikelijk met de wandeling te beginnen en zodoende hadden wij tot circa half twee een sluier voor de zon, heerlijk.

Met de nieuwe voiture togen wij naar bijna thuis, hoewel we eigenlijk dat nergens op vonden slaan. Het moest immers nog beginnen. Maar zo is die typische Haagse humor. Onbegrijpelijk voor niet-intimi en de Hagenaars zal het niet interesseren denken wij.

Een buurauto parkeerde met een open dak en bij het wensen sluiten hiervan werden nagenoeg bijna de beide meegebrachte fietsen volledig vermorzeld. Gelukkig stak de mee-vervoerde vrouw hier een schreeuwmatig stokje voor. 

Eenmaal met de klok mee op pad verlieten wij her Rijswijkse om dan ook echt naar DH te gaan. Via slinkse wijze gingen wij door het Zuiderpark. Natuurlijk kent het ook een noordzijde maar dat maakt niet uit. De naam is er al even. Mooie natuur en plekjes die met name voor HH herinneringen opriepen aan zwemdiploma's en parkpop e.d. Mooi dat er nu een evenement werd opgetuigd waar HF na raadpleging van collega's kan bevestigen dat het echt en zeker en vast is. Damesmeisjes gaan hier op 12 augustus leren fietsen en u mag hierbij zijn.

Via de Soestdijkse kade en begraafplaatsen kwamen wij bij de Mient Nooit geweten dat de olie de mensen letterlijk uit het toilet tegemoet kwam. Maar er staat een bewijsstuk van.

Dit was feitelijk de start van de terugweg. Koeien worden hier beschermd tegen te heftige beelden van de werkelijkheid. Hulde!

    
En ja hoor, ook nu weer door het Zuiderpark maar ook langs de moerweg. Dat men in DH serieus omgaat met voorzieningen inzake afvoer van poep en pies werd ons direct duidelijk. 

    Op sommige momenten bereikten bepaalde walmen zelfs onze neusgaten, het geen tot sprint trekkerij uitnodigde. Maar dat konden wij goed onderdrukken zeg maar, of niet natuurlijk.

Eenmaal weer bijna thuis was de keuze om naar 010 te gaan. Immers nu kon het allemaal nog. In het ons welgezinde boekenritueel was er wat moeit voor het bekomen van een zitplaats en eenmaal gezeten wensten wij toch nog een andere plek, dat zat net wat lekkerder. Halen wij het onderste uit de kan? Vast wel

Voor nu was het klaar en verheugen wij ons alweer op de volgende. U ook? Blijf dan kijken

De Heeren zetten graag een stapje extra, dat altijd gepaard gaat met een glimlach om de mond

 

Aangezien de HH de HH zijn, doen ze aan wandelen. Dat is niets nieuws onder de zon. Wat wel nieuw(s) is , is onze nieuwe regering, zodat die schoon schip kunnen maken. Om dat feit niet ongemerkt voorbij te laten gaan, koos HH een passende wandeling. Op naar Wagenberg en omgeving. HH pikte HF op op de afgesproken tijd en plaats. Rechtstreeks naar de startplek? Nee hoor, eerst nog even een stukje vergeetachtigheid rechtzetten en dan bij de kerk in Wagenberg de auto parkeren.

Wat schoenperikelen, welke uitstekend uitpakten. Goed geluimd begon voor de HH de wandeling, terwijl voor diverse ouders het tijd was geworden hun kroost uit de handen van leerkrachten te redden. Onder de toren was veel te doen en er tegenover frituurde men dat het een lust had. Het viel op, dat het dorp groter was, dan we verwachtten. Zelfs zodoende dat een hoofdknooppunt over het hoofd gezien werd.

Maar kordaat ingrijpen zorgde er voor, dat al ras de juiste richting weer werd genomen. Via de brug naar de overzijde van de N285. Vanaf de weg die de HH bewandelden, is het niet gewenst, dat men deze N285  op gaat. Hekken belemmerden deze eventuele keuze. Voor de HH uiteraard geen probleem, wat er voor zorgde, dat HF zijn voorkeur voor het fotograferen van religieuze zaken weer bot kon vieren. Bij de minicamping dook voor het eerst vandaag de naam Caroline of Carolien op. Gek he. Achteruit rijdende auto's verbaasden ons. Na het oversteken van de A59 volgde een stuk onverhard.

Leuke natuur, maar het bleek ergens, dat voor de tweede keer werd een hoofdknooppunt gemist was. Gelukkig zorgden bossages er voor, dat de langsrazende voertuigen onze schaamde niet konden zien. Ach en uiteindelijk kwamen we toch op het juiste punt in de buurt van Terheijden terecht. Dat kenden we eerdere ontmoetingen, zodat er geen sprake was van overboordse mannen. Overigens vragen we u even af, of u de veertienjarige Truus heeft gezien. Langs veel paarden en een weifelende parkeervrouw arriveerde we bij de dorpsgrenzen van het laatst genoemde dorp.

Veinzend dat op de bus gewacht werd, werd in het bushok zittend de lunch ingenomen. HH wenste nog even terug te gaan naar van Gils om te kijken hoe het er daar voorstond. HF bleef wachten op de bus. Later bleek, dat dat wachten tevergeefs was. Met de buikjes rond werd de route voortgezet. Er wordt waarschijnlijk fijn gewoond in deze omgeving. Als we tenminste het lokale aanbod aan woninginrichting in ogenschouw nemen.

Toevallig stond de garagedeur open, anders hadden we nooit geweten van de daarbinnen drooghangende kruizen met toebehoren zich bevinden. Deze keer geen bezoek aan de slijterij en hoepla het dorp uit. De Orangerie en Rozenkwekerij hield haar hekken angstig gesloten, zodat zonder oponthoud de tunnel onder de A59 genomen kon worden.

Nog een stuk landelijk en toen was Wagenberg weer aan de beurt. Een bezoek aan de binnenzijde van de werk beperkte zich tot een klein voorstukje met dit tafereel. Daarmee kwam een einde aan de wandeling an sich en konden de regenjacks uit worden gedaan. Sowieso moest en zou er een evaluatie plaatsvinden. Dit gebeurde in een ons bekend pannenkoeken etablissement. Middels Spaanse balletjes en fijne bieren werd de dag afgesloten.