Geweren hebben lopen. En dan hebben we nog de letterlijke en figuurlijke betekenis van lopen. Op de wandeling, die HH had gevonden, zijn de laatste twee mogelijkheden van toepassing.
HH had een mooie wandeling op papier in de omgeving van H.I. Ambacht. Deze was uitermate geschikt om afgelopen vrijdag te gaan doen. Totdat HF op donderdag een afzegging deed. Deze afzegging trok hij de volgende dag weer in. Soms lopen dingen anders dan je had verwacht. Daardoor ging het lopen van de eerder genoemde wandeling toch door. HH pikte HF keurig op en HF wist wel de route naar de kerk van H.I. Ambacht dacht hij.
Niets was minder waar. In de buurt van Heerjansdam zag hij zijn misverstand in en dirigeerde HH daarna alsnog richting het juiste dorp. Daar aangekomen was een oude kerk gauw gevonden en deden de HH op een bankje bij een groene chaos schoendingen. Na een kort aangenaam gesprek met de postbodemevrouw gingen de benen aan het werk.
Al snel kregen we deze vraag voorgeschoteld en de HH waren unaniem: ja, dus. Nog wat leuke kiekjes en het dorp werd verlaten om even later vervangen te worden door Oostendam.
Niets dan lof daarover en zeker voor het onderhoud van klusbedrijf Kruithof aan hun eigen pand. Onder de snelweg door en hoepla naar de Crezéepolder. Het ontvangst daar was overweldigend. Een woordvoerder namens het Zuidhollands Landschap raadde ons aan, de beverburcht voorzien van bever op te zoeken en bood ons elk een blaadje van daar geplukte watermunt aan. Zijn vrouwelijke gast vroeg hij nog of die ooit een bever had gezien. Wij wachtten het antwoord niet af en gingen richting onze lunchzitplaats. De HH zijn het over eens dat deze polder een prachtig stukje natuur is.
En uiteraard ook eindig. Bij de dinosaurus bleef HH even staan, terwijl HF een schaap gedag zei. Daarna was het Ridder- en vooral ook heel veel kerk wat de klok sloeg. Ongevraagd liet men ons weten, dat de temperatuur daar 23 klein nulletje C was. Gelukkig was het Oogappeltje er nog. Verdere info over dit dorp houden we angstvallig voor ons.
Eenmaal het dorp an sich achter ons gelaten, werd het tijd voor een vochtaanvullingsmoment. Zodoende. Mooie stukjes natuur kregen we nu weer voorgeschoteld. Onder de A-15 en ook A-16 door en nog weer meer natuur. HH testte een vijg en kwam tot de conclusie, dat deze dezelfde dag was gedoneerd. En een vouw, die stiekem op de fiets een schuur binnenreed, was het laatste wat ons opviel, voordat de Achterambachtseweg werd aangedaan.
Afgezien van de begraafplaats was dat een beetje een dooie boel. En de mogelijkheid voor een selfie. Bij de eerder genoemde chaos was het gedaan. Het meisje en de jongen, die elkaar beschoten, stonden tijdens een staakt het vuren ons toe, water uit de kraan te tappen. Zodoende kon zonder dorstige kelen de autotocht richting de Gouden Leeuw worden gestart. Daar werd afgebiert met blond en wit samen met bitterballen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten