Noah noah moet dat noah

Ja dat moet. Den Haag en omstreken heeft de HH moeten missen en dat kan voor de algemene welbevinding niet goed zijn. De HH kennen hun verantwoordelijkheid en HF had me daar een route uitgekozen dat je wel moest wandelen, 30 graden meer of wel. Wel hadden de HH met een sterk vooruitziende blik besloten om eerder dan gebruikelijk met de wandeling te beginnen en zodoende hadden wij tot circa half twee een sluier voor de zon, heerlijk.

Met de nieuwe voiture togen wij naar bijna thuis, hoewel we eigenlijk dat nergens op vonden slaan. Het moest immers nog beginnen. Maar zo is die typische Haagse humor. Onbegrijpelijk voor niet-intimi en de Hagenaars zal het niet interesseren denken wij.

Een buurauto parkeerde met een open dak en bij het wensen sluiten hiervan werden nagenoeg bijna de beide meegebrachte fietsen volledig vermorzeld. Gelukkig stak de mee-vervoerde vrouw hier een schreeuwmatig stokje voor. 

Eenmaal met de klok mee op pad verlieten wij her Rijswijkse om dan ook echt naar DH te gaan. Via slinkse wijze gingen wij door het Zuiderpark. Natuurlijk kent het ook een noordzijde maar dat maakt niet uit. De naam is er al even. Mooie natuur en plekjes die met name voor HH herinneringen opriepen aan zwemdiploma's en parkpop e.d. Mooi dat er nu een evenement werd opgetuigd waar HF na raadpleging van collega's kan bevestigen dat het echt en zeker en vast is. Damesmeisjes gaan hier op 12 augustus leren fietsen en u mag hierbij zijn.

Via de Soestdijkse kade en begraafplaatsen kwamen wij bij de Mient Nooit geweten dat de olie de mensen letterlijk uit het toilet tegemoet kwam. Maar er staat een bewijsstuk van.

Dit was feitelijk de start van de terugweg. Koeien worden hier beschermd tegen te heftige beelden van de werkelijkheid. Hulde!

    
En ja hoor, ook nu weer door het Zuiderpark maar ook langs de moerweg. Dat men in DH serieus omgaat met voorzieningen inzake afvoer van poep en pies werd ons direct duidelijk. 

    Op sommige momenten bereikten bepaalde walmen zelfs onze neusgaten, het geen tot sprint trekkerij uitnodigde. Maar dat konden wij goed onderdrukken zeg maar, of niet natuurlijk.

Eenmaal weer bijna thuis was de keuze om naar 010 te gaan. Immers nu kon het allemaal nog. In het ons welgezinde boekenritueel was er wat moeit voor het bekomen van een zitplaats en eenmaal gezeten wensten wij toch nog een andere plek, dat zat net wat lekkerder. Halen wij het onderste uit de kan? Vast wel

Voor nu was het klaar en verheugen wij ons alweer op de volgende. U ook? Blijf dan kijken